Film: PERSONAlly

Όταν με τα δυο πρώτα σου albums καταφέρνεις να γίνεις ένα από τα πιο αγαπημένα alternative pop-rock συγκροτήματα στην Ελλάδα, είναι ρίσκο να αλλάζεις. Τι; Από ήχο και τραγουδίστρια, μέχρι δισκογραφικό label. Οι Film τα έκαναν και τα τρία.
Στον απολογισμό των συντακτών του SONIK για τα καλύτερα του 2009, είναι για μένα ένα από τα δέκα καλύτερα ελληνικά group την τελευταία χρονιά.

«Αυτό το… film ήταν κάτι που δεν το είχαμε ξαναδεί», έγραψα χαριτολογώντας στον Κώστα Μπόρση, ντράμερ και “big brother” των Film, με τον οποίο είχαμε την παρακάτω συζήτηση. Κι αυτό γιατί επέστρεψαν όχι μόνο με το νέο τρίτο album τους, “Persona”, αλλά και σε νέο δισκογραφικό label (Ιnner Ear) και με νέα τραγουδίστρια, την εκρηκτική Ιφιγένεια Atkinson.


Αυτή τη φορά βάλατε περισσότερο dark wave από ό,τι στο προηγούμενο album σας, «Angel B».
Δώσαμε περισσότερο όγκο, ένταση και χώρο σε στοιχεία που μας κυνηγούσαν τα τελευταία χρόνια από αισθητικής πλευράς. Ναι, κυρίως dark wave, αλλά και μια αίσθηση από French disco, από Vangeli (Παπαθανασίου) και γενικά μια τάση να αφήσουμε τους εαυτούς μας πιο ελεύθερους σε σχέση με τα ένστικτα μας.

Το αποτέλεσμα πάντως είναι έντονα κινηματογραφικό.
Πάντα μας γοήτευε ο κινηματογράφος. Και πάντα μας άρεσε να υπάρχει μια περιγραφική αίσθηση, εικόνων και καταστάσεων, τόσο ρεαλιστικών όσο και μυθιστορηματικών. Η γενικότερη αίσθηση του album είναι εκείνη ενός soundtrack (μια από τις επόμενες επιθυμίες και αναζητήσεις μας) που να μας εμπνέει και σκηνικά-θεατρικά για τα live. Προσωπικά, θεωρώ το «Persona» ως την πιο ώριμη και ακομπλεξάριστη δουλειά που έχουμε κάνει μέχρι στιγμής. Πιο ελεύθερη και ειλικρινής απέναντι στις εμπειρίες, τις αναζητήσεις και τις επιθυμίες μας τα τελευταία χρόνια.

Μίλησέ μου λίγο για τις ηχογραφήσεις. Μετά το οριστικό «διαζύγιο» με την πρώην τραγουδίστριά σας, Ελένη Τζαβάρα, πώς ήρθατε σε επαφή με την Ιφιγένεια Άτκινσον;
Η Ελένη (Etten) Τζαβάρα είναι εξαιρετικά ταλαντούχα και είχαμε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία. Η συνέχεια για εμάς ήταν θέμα διαφορετικότητας. Οι ηχογραφήσεις του «Persona», έγιναν με τον πιο δημιουργικό και σωστό για τα δικά μας δεδομένα τρόπο, από ότι είχαμε κάνει μέχρι στιγμής. Από την στιγμή της σύνθεσης, μέχρι το πρώτο ξεσκαρτάρισμα, στο pre-production, στις πρόβες, στο studio set up & στις τελικές ηχογραφήσεις. Μέρος αυτού ήταν και η γνωριμία μας με την Ιφιγένεια, οι εντατικές πρόβες και τα ξενύχτια και όλα τα sessions στο στούντιο.

Και πώς προέκυψε η συνεργασία;
Μετά από αρκετές ακροάσεις, είτε μέσω γνωριμιών, είτε μέσω myspace, με μερικές νέες πολύ ενδιαφέρουσες τραγουδίστριες, καταλήξαμε στην Ιφιγένεια. Με δυο πρόβες καταλάβαμε ότι «έκανε» για την «δουλειά». Εκτός απ τα εμφανή στοιχεία - την φοβερή φωνή και παρουσία της, είδαμε πολλά περισσότερα ενδιαφέροντα layers, στην δυναμική της προσωπικότητα, όπως η τρέλα, η ενέργεια, η θέληση, ο τσαμπουκάς και η «πειθαρχία» της. Στοιχεία απαραίτητα αν θες να κρατηθείς σε αυτό τον χώρο.

Η Etten έφυγε για να ακολουθήσει solo projects ή οι λόγοι ήταν καθαρά καλλιτεχνικοί και είχαν να κάνουν με τον νέο μουσικό προσανατολισμό των Film;
Οι λόγοι ήταν κυρίως προσωπικοί και λιγότερο καλλιτεχνικοί. Η Ελένη ήταν και είναι ανήσυχη καλλιτεχνική φύση. Έχει πολύ καλή φωνή, πολύ καλή παρουσία και ψάχνεται συνεχώς, πράγμα που, σε συνδυασμό με την δημιουργικότητα της, της δίνει την δυνατότητα να πειραματίζεται. Εξού και το νέο project της, ως Etten, με την ευκαιρία, της εύχομαι καλή επιτυχία!

Πώς θα περιέγραφες με μια φράση το κάθε μέλος του συγκροτήματος και τον ρόλο του (θεατό ή αθέατο) στους Film σήμερα; Eννοείται και τον εαυτό σου.
Ωραίο είναι αυτό… Λοιπόν... Για να δούμε. Δημήτρης: the artist-singer, creator & designer & scientist #1. Μανώλης: the hidden power artist, melody & noise maker & scientist #2. Ιφιγένεια: the voice of FILM artist, inspiration-energy & strength within. Eγώ: the rhythm machine, big brother of the band.

Η ιδέα να παρελάσει όλος αυτός ο κόσμος από το νέο album (από τον Μανόλη Αγγελάκη μέχρι την Εvira των Abbie Gale), πώς σας ήρθε;
Μέσα από δυο πολύ καλές συνεργασίες με τους προηγούμενους παραγωγούς μας (Handymen – Mανώλη Αγγελάκη και Στάθη Ιωάννου), μάθαμε πολλά. Τους χρωστάμε και πολλά και είναι ένας απ τους βασικούς λόγους που τους αφιερώνουμε το «Persona». Θέλαμε στοιχεία και ιδέες, μέρος της ιδιαιτερότητας κάποιων δικών μας, πολύ αξιόλογων καλλιτεχνών, που ήταν πολύ κοντά στην αισθητική του άλμπουμ. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίσαμε από κοινού με τον παραγωγό μας Χρήστο Λαϊνά, να δοκιμάσουμε διαφορετικά πράγματα: Από τις φοβερές κιθάρες του Μανώλη Αγγελάκη, στα απίστευτα φωνητικά της Εvira, στα κρουστά με τον Λάμπρο Κριτσιμά και Λεωνίδα Πετρόπουλο (M.I Studio) και τους φοβερούς πνευστούς και έγχορδους που μας έκαναν την τιμή να συμμετέχουν.

Θέλατε να κάνετε ένα all-star αλμπουμ; Γιατί οφείλω να σου πω ότι σαν τέτοιο ακούγεται.
Μου αρέσει όπως το λες! Με την εξαιρετική ευκαιρία της αρχής της σχέσης μας με την Inner Ear Recs, βρεθήκαμε έτοιμοι να αναιρέσουμε, αφαιρέσουμε, προσθέσουμε, αναθεωρήσουμε, κυρίως να κινηθούμε ελεύθερα ρισκάροντας γλυκά, πάνω σε ιδέες του παραγωγού. Έτσι προέκυψε μια πιο ομαδική δουλειά και εκτός των αυστηρών ορίων της μπάντας.



Ποια είναι τα «θέλω» ενός ελληνικού αγγλόφωνου συγκροτήματος όπως οι Film σήμερα;
Σε συνεργασία με το management και το label μας εδώ, κεντρικός στόχος είναι το εξωτερικό, κυρίως στον τομέα της διανομής και των live. Πέρα από αυτό, για μας ήταν και είναι στόχος η συνεχής βελτίωση της δουλειάς στη μουσική, στα live, στα videos, σε νέες ιδέες. Τα πιο πολλά θέλω, είναι τα δικά μας θέλω για εμάς τους ίδιους.

Με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείτε (έστω κι αν δεν πραγματοποιηθεί ποτέ);
Στην πορεία μας μέχρι τώρα ήμασταν αρκετά τυχεροί, μιας και παίξαμε με αρκετούς από αυτούς που θαυμάζουμε. Αλλά για να το πάμε και πιο κοντά σε αυτό που λες, σίγουρα είναι πολύ προκλητικά ελκυστικό, σαν σκέψη να μπορείς να συνεργαστείς σχεδόν με όποιον γουστάρεις σαν καλλιτέχνη! Προσωπικά, μερικοί από αυτούς θα ήταν οι: Dj Shadow, David Bowie, Bjork, Bat For Lashes, Rick Rubin, Antony & The Johnsons, Air, Daft Punk και φυσικά ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.

Κι από Έλληνες; Με ποια άλλα ελληνικά groups και καλλιτέχνες θεωρείς ότι βαδίζετε στο ίδιο μονοπάτι;
Η Ελλάδα έχει πάρα πολύ καλή μουσική, καλούς μουσικούς, δημιουργούς, solo artists και μπάντες. Απλά δεν εξάγει μουσική και το χειρότερο, δεν το έχει προσπαθήσει σοβαρά και οργανωμένα, τουλάχιστον προς την Ευρώπη. Ξεχνώντας σίγουρα κάποιους, ενδεικτικά να πω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα και θαυμάζω τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου - πέρα απ την προσφορά τους, κυρίως για την συνεχή τους αναζήτηση και τον πειραματισμό. Απ’ την άλλη, έχω δει αρκετά αγγλόφωνα σχήματα που πιστεύω πως έχουν να πουν κάτι. Ενδεικτικά πάλι, θα αναφέρω: Flakes, Boy, 2L8, Abbie Gale, Raining Pleaure, Zebra Tracks, Modrec, Monika, An Orange End κ.ά.

Πιστεύεις ότι το «Persona» έχει potentials να σταθεί στη διεθνή αγορά;
Ναι, πιστεύω ότι είναι ένας δίσκος που στο μέτρο που του αναλογεί (και αυτό είναι κάτι που μόνο το κοινό μπορεί να δείξει) έχει λόγους και χρώμα για ευρύτερη αγορά, διεθνή ή ευρωπαϊκή, μια πολύ μεγαλύτερη σκηνή-κοινότητα, που νομίζω σύντομα πρέπει να αρχίσει να αφορά και την Ελλάδα.

Τι σου έχει μείνει αξέχαστο από τις μέχρι σήμερα περιοδείες σας σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Η προετοιμασία, η αντοχή, η υπομονή, τα ξενύχτια, οι δυσκολίες, τα γέλια, το ότι ποτέ δεν σταματάς κι ας σπάνε τα νεύρα σου κάποιες στιγμές! Eίναι ένα love-and-hate relationship… Είναι πολύ δυνατή η πρόκληση για να κάνεις πίσω αν κουβαλάς την τρέλα και διάθεση για μουσική και επαφή, με άλλους ανθρώπους.

Τι θα μπορούσε να σας κάνει να μεταναστεύσετε; Και στον αντίποδα, τι σας κάνει να μένετε εδώ;
Κοίτα, είμαι τρελός με την Αθήνα και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω αλλού για μεγάλο διάστημα. Τα περισσότερα πράγματα που με διώχνουν απ την χώρα μου, έχουν και αντίθετη όψη. Σίγουρα το πρώτο κύριο πρόβλημα που δημιουργεί όλα τα άλλα φαντάζομαι, είναι η έλλειψη οργανωμένου κράτους-συστήματος διοίκησης και διαχείρισης της χώρας και της δυναμικής της. Αυτό που έχει εδώ και 50 χρόνια μετατρέψει τους Έλληνες (ή τουλάχιστον τους περισσότερους από αυτούς) σε «παρτάκηδες» και αδιάφορους συμφεροντολόγους. Επιπλέον, το να βάζουμε τους νέους πάντα σε δεύτερη επιλογή, στην πιο δημιουργική, ορεξάτη και γεμάτη ενέργεια περίοδο της ζωής τους, μου είναι πολύ ενοχλητικό και ίσως αυτό με έκανε για ένα διάστημα να θέλω να ζήσω (κυρίως για να δουλέψω πιο σωστά) σε μια ξένη χώρα. Απ’ την άλλη η Ελλάδα είναι χώρα που σε κάνει να γελάς και να κλαίς ελεύθερα με τον εαυτό σου αλλά και τους άλλους, χωρίς να νιώθεις άσχημα για αυτό... Αυτή η κόντρα μεταξύ τραγωδίας και κωμωδίας, νομίζω είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Έλληνα, που βρίσκει πάντα την πατέντα για το κάθε τι. Απλά, να μην μας μείνει κουσούρι η πατέντα και ξεχαστούμε…

Αν έπρεπε να σώσεις οπωσδήποτε μόνο 5 άλμπουμ από τη cd-θήκη σου, ποια θα ήταν αυτά; Και γιατί;
Χμ, με βάζεις σε πειρασμό τώρα... Λοιπόν: Bends – Radiohead, Alice – Tom Waits, Coda – Led Zeppelin, Paris Texas Soundtrack – Ry Cooder και Blade Runner – Vangelis.

Η τελευταία συναυλία που πήγες ποια ήταν;
Paul Weller στο θέατρο Βράχων.

Πώς σου φάνηκε;
Παρόλο που δεν είμαι και τόσο φαν, με κράτησε καρφωμένο! Πήγα με ένα κολλητό που του αρέσει και αν εξαιρέσεις 4-5 τραγούδια που ήξερα, είδα πως είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης on stage μετά από τόσα χρόνια…

Τι γνώμη έχεις για το Σουηδικό κόμμα των Πειρατών [Pirate Party] που μπήκε τελικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μοναδικό αίτημα στο πρόγραμμά του να μη διώκεται το file sharing στο διαδίκτυο;
Με εντυπωσίασε ευχάριστα! Κάθε εργαλείο και τρόπος διάδοσης της τέχνης αλλά και ιδεών ή γνώσης, και κάθε δρόμος ελεύθερης έκφρασης, με βρίσκει πάντα σύμφωνο και σύμμαχο. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί γενικότερα η πραγματικότητα που βιώνουμε, ίσως σε λίγο πληρώνουμε και για τον αέρα που αναπνέουμε! Πράγματα και αγαθά που από τον ορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι -και πρέπει να είναι, ελεύθερα, μπαίνουν στον τιμοκατάλογο των πολυεθνικών. Ο άνθρωπος είναι ο μεγάλος απών από όλο αυτό σύστημα παραγωγής χρήματος και εξέλιξης. Το χρήμα είναι απλά ένα εργαλείο, δεν είναι ο ορισμός της αλήθειας του ανθρώπου… όπως και η εργασία. Μια δουλειά την δουλεύεις δεν σε δουλεύει! Έτσι και με την ελευθερία στο διαδίκτυο. Είναι το τελειότερο εργαλείο ελεύθερης επικοινωνίας και γνώσης. Τώρα, αν κάποιοι χάνουν λεφτά από αυτό… τι να κάνουμε! Ας υπάρχει και κάτι που είναι free. Η πειρατεία δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν το κόστος ζωής ήταν ανθρώπινο και ανάλογο με την τρέχουσα πραγματική οικονομία που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.

Σχέδια για μετά το καλοκαίρι;
Άμεσα σχέδια δεν κάνουμε προς το παρόν. Κάνει το management και το label για εμάς! Συναντήσεις, βόλτες, λίγο ήλιο, και ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για τα live και το πρόμο του “Persona” από χειμώνα. Φθινόπωρο, συναυλίες, video clip, εξωτερικό και ίσως λίγο στούντιο.

Θα ξαναβγείτε για περιοδεία στο εξωτερικό;
Συζητάμε διάφορα, αυτήν την περίοδο. Μέσα σε αυτά είναι και live κυρίως σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γερμανία, η Ελβετία, η Σουηδία, η Ολλανδία, η Τσεχία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Σλοβακία, αλλά και κάποιες πόλεις της Αμερικής (Νέα Υόρκη, Σιάτλ κ.ά.) και του Καναδά (Τορόντο). Είναι ένα μεγάλο project και θέλει χρόνο και καλό σχεδιασμό, αλλά όσα περισσότερα μπορέσουμε να κάνουμε θα τα κάνουμε. Ελπίζω μέχρι την άνοιξη του 2010, να έχουμε νεότερα για αυτά.


Alarm Last chance remix

Film | MySpace Music Videos

A Film rmx by Dimitri Papaspyropoulos

data/music
Website
Myspace

Δημοσιεύθηκε στο SONIK