Πάρε τα λεφτά και τρέχα

Να η ευκαιρία (σου): Ο Ντέηβιντ Κόπερφιλντ έγινε διάσημος με το να εξαφανίζει τους άλλους, εσύ μπορείς να γίνεις με το να εξαφανίσεις τον εαυτό σου.


Έχεις σκεφτεί έστω και μια φορά στη ζωή σου να βγεις για τσιγάρα και να μην ξαναγυρίσεις; Έχει αναθεματίσει την ώρα και τη στιγμή που δεν απλώνεις το χέρι στο χρηματοκιβώτιο της επιχείρησης ή της τράπεζας που δουλεύεις; Δέχεσαι συχνές επισκέψεις από εκείνο το κόκκινο διαβολάκι με την τρίαινα, που κυκλοφορεί ωραίες γκόμενες και οδηγεί σούπερ ντούπερ αυτοκίνητα;


Aνδρικό ζήτημα
Η υπόθεση είναι τόσο παλιά όσο κι ο κόσμος. Κάποιος αποφασίζει μια μέρα να εξαφανιστεί από προσώπου γης, έχοντας γεμίσει κάμποσα φορτηγά χρήμα σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, απιθανικομμύρια και μυριαδομμύρια που θα του κάνουν το βιοτικό του επίπεδο αντίστοιχο με εκείνο του Σεϊχη του Μπρούνεϊ: γυναίκες, απολαύσεις, ταξίδια, no limits.
Δεν είναι τυχαίο ότι 8 στα 10 πρόσωπα που εξαφανίζονται έχοντας καταχραστεί χρήματα ή φεσώσει τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας, είναι άντρες.
Υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές θηλυκές εξαιρέσεις: Η μποέμ ανακρίτρια Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια που έκανε το Παρίσι δεύτερο σπίτι της, η Νατάσα Μπουγατιώτη των Universal Studios ή εκείνη η κυρία που απέσπασε χρηματικά ποσά από 100 διαφορετικούς ανθρώπους - από επιχειρηματίες μέχρι ταξιτζήδες, και παρ’ ότι είχε αλλάξει τη φυσιογνωμία της ώστε να περνά απαρατήρητη στην Αθήνα, κρυβόταν μόλις ενάμισι χρόνο όταν τη βρήκαν.


Βρε, α να χαθείς
Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε. Τα πιο δύσκολα όμως θα έρθουν αργότερα. Για την ώρα, είσαι γεμάτος όνειρα (και χρήματα).
Δεν μας αφορά πώς και που τα βρήκες κύριέ μου. Το ζήτημα είναι πώς τα διακινείς. Και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο γιατί η ζωή δεν είναι action movie να τα βάλεις σε βαλίτσες.
Μέσω τραπεζικών λογαριασμών πάλι, είναι ρίσκο, αλλά και ο μόνος τρόπος.
Στις σοβαρές χώρες του κόσμου (sic) αν εξαφανιστεί κάποιος και εκδοθούν εντάλματα για τη σύλληψή του, οι τραπεζικοί λογαριασμοί του δεσμεύονται άμεσα – δεν το συζητάνε για μέρες, βδομάδες, μήνες. Έτσι, αν σου συμβεί να δεσμευτούν οι λογαριασμοί σου ενώ π.χ. θα βρίσκεσαι σε transit πτήση στην Ταϊβάν, δεν θα έχεις δολάριο τσακιστό να πάρεις έστω μια τσίχλα βρε αδελφέ για δροσερή αναπνοή, όταν ειδοποιημένοι από την Ιντερπόλ έρθουν οι κοντούληδες ταϊβανοί αστυνομικοί να σε συλλάβουν.
Φροντίζεις λοιπόν, είτε με κάποιους συνεργάτες σου είτε με προσωπικά σου ταξίδια, να δημιουργήσεις διάφορους λογαριασμούς – άλλον για αναλήψεις «λειτουργικών εξόδων», και άλλους που θα τους ξετινάξεις, όταν με το καλό θα φτάσεις σώος και ασφαλής στον προορισμό σου.
Το τραπεζικό σύστημα, πάντως, είναι η οδός που πολύ συχνά οδηγεί τις αρχές στον εντοπισμό κάποιου. Στο «Μέχρι το Τέλος του Κόσμου» του Βιμ Βέντερς, ο πρωταγωνιστής εντοπίζεται από τον ντεντέκτιβ κάθε φορά που χρησιμοποιεί την πιστωτική του κάρτα.


Καλό ταξίδι, κύριε Smith
Βάζεις λοιπόν, τα χρήματα π.χ. σε λογαριασμό στην Ελβετία. Από εκεί τα διακινείς σε τράπεζες της Βραζιλίας, όλα καλά. Πώς φτάνεις όμως εκεί;
Κατ’ αρχάς, θα χρειαστείς ένα πλαστό διαβατήριο. Μετά βέβαια, θα χρειαστείς δυο τρία ακόμη, αλλά μην το κάνεις θέμα – με όσα περισσότερα ταξιδεύεις, τόσο μειώνεις τις πιθανότητες να ακολουθήσουν τα ίχνη σου.
Πώς το βγάζεις; Σε αντίθεση με ότι πιστεύεις, εύκολα - όλα γίνονται εύκολα όταν φυσάς το παραδάκι. Κατεβαίνοντας λόγου χάρη στην Ιταλία από το φέρι μπόουτ, στο Πρίντιζι και στο Μπάρι, υπάρχουν κυκλώματα που σε πλησιάζουν από μόνα τους παρέχοντάς σου πλαστό διαβατήριο. Μέσα σε δυο ώρες είσαι άλλος άνθρωπος. Τους δίνεις τη φωτογραφία σου και 800 έως 1000 ευρώ και είσαι έτοιμος, κύριε Smith.


No man’s land
Το χαοτικό σύστημα χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία (κυρίως στο νότο) και η Αγγλία όπου γίνεται το «χοντρό παιχνίδι» - κάτι σαν το Champion’s League της κομπίνας, προσφέρεται για να κάνεις περιουσία. Αυτές είναι συνήθως οι χώρες αφετηρίας σου.
Από ‘κει και πέρα, κοιτάς να διαφύγεις ακόμη περισσότερο στο εξωτερικό. Αλλά επειδή υπάρχει συνεργασία πλέον και της Ίντερπολ και της Γιουροπόλ, είναι δύσκολο. Εκτός πια, αν καταφύγεις σε κάποιο μοναστήρι, όπως ένας πρόσφατα εξαφανισθείς που φημολογείται ότι βρίσκεται στο Θιβέτ. Εσύ όμως, δεν είσαι για να τρως κάθε μέρα μη αποφλοιωμένο ρύζι, σωστά; Θέλεις να απολαύσεις τους «κόπους» σου.
Μάθε λοιπόν, ότι στη Βραζιλία, δεν πάνε μόνο επειδή έχει ωραία κορίτσια. Πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, δεν έχουν υπογράψει τις συνθήκες της Ιντερπόλ για την έκδοση καταζητούμενων προσώπων και ο μόνος λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι απατεώνες που καταφεύγουν εκεί βοηθούν έμμεσα την οικονομία της χώρας με τεράστια εισροή κεφαλαίων! Έχουν την πολιτική τους οι άνθρωποι. Και παρά τις προσπάθειες της Διεθνούς Οργάνωσης Εγκληματολογικής Αστυνομίας (Ιντερπόλ, λέμε), αυτή η πρακτική ισχύει στις χώρες αυτές από την εποχή των Ναζί ακόμη…
Υπάρχουν άνθρωποι που η ελληνική αστυνομία γνωρίζει ακριβώς που βρίσκονται, αλλά εξαιτίας του ιδιόμορφου καθεστώτος σε αυτές τις χώρες, δεν μπορούν να εκδοθούν.
Ιταλός που είχε κάνει πολύ μεγάλες απάτες στο χρηματιστήριο, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στην Ταϊτή. Υπάρχουν πολλοί δικοί μας εκεί – μια ολόκληρη φράξια επιτήδειων, που την εποχή του Χρηματιστηρίου, μετανάστευσαν ομαδικά για να θάψουν τα σεντούκια με το χρήμα στο δικό τους νησί των θησαυρών.
Και μπορεί τα οικονομικά αδικήματα να παραγράφονται σε μια 20ετία, αλλά σύμφωνα με τις στατιστικές, σε ένα ποσοστό 60%, όσοι φεύγουν εντοπίζονται, σε ένα χρονικό διάστημα από 2 μήνες μέχρι 2 χρόνια. Το αν θα συλληφθούν κιόλας τελικά, είναι άλλο ζήτημα.


Οδηγός επιβίωσης για λαμόγια
Έστω ότι ο σκοπός επετεύχθη και βρίσκεσαι λοιπόν, στη Βραζιλία. Τίποτα δεν τέλειωσε, αντιθέτως τώρα αρχίζει το ανθρωποκυνηγητό.
Αργά ή γρήγορα σύντομα θα εκκρεμούν εις βάρος σου αποφάσεις δικαστηρίων από Ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Το σχετικά πρόσφατο παράδειγμα ενός Κυπρίου που είχε αποσπάσει γύρω στα 7 εκατ. λίρες Αγγλίας το 1994, και εντοπίστηκε στη Βραζιλία ύστερα από 5-6 μήνες, διδάσκει πολλά: ο άνθρωπος αυτός είχε κάνει μέχρι και πλαστική εγχείρηση στο πρόσωπο για να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του (!), ζούσε πολυτελέστατα, αλλά έκανε μοιραία λάθη, που οδήγησαν στη σύλληψή του. Ποια ήταν αυτά; Κράτα σημειώσεις.
Είχε πολλά διαβατήρια, αλλά έβγαινε συχνά από τη χώρα για ταξίδια αναψυχής. Επικοινωνούσε με τους δικούς του και τους έστελνε δώρα από διάφορα μέρη του κόσμου.
Καθώς είχε την οικονομική επιφάνεια αλλά όχι και τις αντίστοιχες παρέες, ήταν φυσικό να αισθάνεται νοσταλγία για την πατρίδα του και τους ανθρώπους που άφησε πίσω, με αποτέλεσμα, παρ’ όλο που είχε εντοπιστεί, να συλληφθεί τελικά στο αεροδρόμιο για την «ασήμαντη» κατηγορία της πλαστογράφησης διαβατηρίου, να αποδειχθεί ποιος είναι και να ενεργοποιηθεί το ένταλμά έκδοσής του.


Ο μπαμπάς λείπει ταξίδι για δουλειές
Πρόσεξε λοιπόν, με ποιους ανθρώπους έρχεσαι σε επαφή – ακόμη κι αν είναι οι συνένοχοι ή οι συγγενείς σου, διότι αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα μπουν στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών.
Δεν θα στείλεις ένα δωράκι σε κάποιον που άφησες πίσω; Όχι. Μάθε ότι απ’ όπου κι αν το ταχυδρομήσεις, ακόμη κι από το Χονγκ Κονγκ, η πιο μικρή λεπτομέρεια, μπορεί να βάλει τα λαγωνικά της Ιντερπόλ να σε ψάχνουν μέχρι να φτάσουν να κατασκηνώσουν έξω από την απομονωμένη βίλα σου στο Σάο Πάολο.


Παραδείγματα ανθρώπων που δεν εντοπίστηκαν ποτέ, βέβαια πάντα υπάρχουν. Τελευταίο, είναι το πλέον πρόσφατο παράδειγμα του Ελληνοκυπρίου Αngelo Haligiannis, που έχοντας αποκτήσει αμύθητη περιουσία στη Wall Street μέχρι τα 33 του, με σπίτια στο Manhattan που το μηνιαίο ενοίκιο τους και μόνο έφτανε τα 10.000 δολάρια, κατάφερε να περάσει στα σύνορα με το Μεξικό και από εκεί να πετάξει με ένα μονόπλανο προς άγνωστη κατεύθυνση.
Πίσω του άφησε τη γυναίκα του και τη κορούλα του, με τους οποίους φροντίζει να έχει τακτική επαφή μέσω Ίντερνετ, ανταλλάσσοντας φωτογραφίες και μηνύματα.
Οι διωκτικές αρχές θα μπορούσαν ενδεχομένως, να τον εντοπίσουν πολύ πιο εύκολα, αν όπως πιστεύεται, αυτός δεν είχε επιλέξει για καταφύγιό του μια από τις πλέον χαοτικές, άναρχες και οικείες στον ίδιο, χώρες στον κόσμο. Την Ελλάδα.
Οι τελευταίες αναφορές των Αμερικανικών υπηρεσιών αναφέρουν ότι εντοπίστηκε πλαστή άδεια οδήγησής του σε ελληνικό casino, γεγονός που αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι ο άνθρωπός μας ξέρει να ζει τη ζωή του.

Το κείμενο γράφτηκε για το Nitro και δημοσιεύθηκε με τον τίτλο "Οδηγός Απόδρασης για Λαμόγια"