Από την εφημερίδα Έθνος στα χρόνια της δικτατορίας- σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πολιτικές εφημερίδες, όπως την Ελευθεροτυπία και τα Νέα (πολιτικό ρεπορτάζ).
Από τους «Ρεπόρτερς» με τους Γιώργο Λιάνη και Γιάννη Δημαρά - στο Alter, τον «Αθέατο Κόσμο» και τις «Πύλες του Ανεξήγητου».
Η περίπτωση του θα μπορούσε να αποτελεί φαινόμενο, αν και όχι ανεξήγητο όπως εκείνα που παρουσιάζει στις εκπομπές του.
Πώς από την έντυπη δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ, αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τηλεόραση και θέματα αναζήτησης;
Δεν κάνω μόνο θέματα αναζήτησης. Ο «Αθέατος Κόσμος» κάθε Τρίτη είναι μια καθαρά ερευνητική εκπομπή ρεπορτάζ - θα έλεγα ότι αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπό μου σαν ρεπόρτερ. Ωστόσο, η εντυπωσιακή επιτυχία της εκπομπής μου του Σαββάτου, οι «Πύλες του Ανεξήγητου», έχουν επισκιάσει κάπως τον «Αθέατο Κόσμο». Για να απαντήσω πάντως και στο ερώτημά σας, θα σας πω ότι μέχρι σήμερα στην τηλεοπτική μου διαδρομή 30 χρόνων, έχω κάνει ούτε λίγο ούτε πολύ, 15 διαφορετικά είδη εκπομπών. Δεν μου αρέσει να γαντζώνομαι σε κάτι και να μην αλλάζω. Ψάχνομαι πάρα πολύ. Δεν σας κρύβω ότι η έμπνευση ξεκίνησε από το γιο μου που είναι σήμερα 12 χρονών και όπως όλα τα παιδιά, ασχολείται με τέτοια θέματα μυστηρίου. Μου άρεσε αυτό το πράγμα, το ξεκίνησα, είδα ότι είχε πολύ μεγάλη απήχηση σε νέους ανθρώπους που αναζητούν απαντήσεις και συνεχίζω αυτή την εκπομπή, γίνομαι κι εγώ παιδί κάθε Σάββατο και αυτό λέω και στους τηλεθεατές: ας γίνουμε παιδιά για λίγο να ταξιδέψουμε σε χώρους περίεργους, μυστηρίου, ανεξήγητους και να μάθουμε και πέντε πράγματα.
Σας τρομάζει καθόλου το άγνωστο;
Όπως όλους φαντάζομαι. Ναι, με τρομάζει αλλά και με γοητεύει παράλληλα.
Απ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μόνο το 5% αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Το υπόλοιπο 95% που δεν αντιλαμβανόμαστε τι περιέχει;
Ο Άρθουρ Κλαρκ είχε πει κάποτε: «δεν ξέρω τι μπορεί να είναι πιο τρομακτικό. Το να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν ή το να είμαστε…» Τι απαντάτε;
Το δεύτερο. Από όσα μέχρι σήμερα στοιχεία έχω δει, από αστρονόμους μέχρι αστροφυσικούς και στοιχεία από τη ΝΑΣΑ, είναι φανερό ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Και τους εξωγήινους πώς τους φαντάζεστε;
Δεν τους φαντάζομαι σαν πράσινα ανθρωπάκια, προφανώς…
Παρά την κινηματογραφική μυθολογία του Χόλιγουντ.
Αν υπάρχει εξωγήινη ζωή ή θα πρέπει να είναι είτε σε επίπεδο μονοκύτταρου οργανισμού όπως έχουν βρει ότι υπάρχει στον Άρη είτε μια πάρα πολύ εξελιγμένη μορφή ζωής, η οποία είναι άυλη και δεν την αντιλαμβανόμαστε εμείς. Ενεργειακή. Ξέρετε, κάποια στιγμή, προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον Σπίλμπεργκ, γιατί πιστεύω ότι έχει μια ενημέρωση πολύ καλύτερη από εμάς τους δημοσιογράφους… Υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη φήμη ότι οι Αμερικανοί έχουν αποδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και ότι τα στοιχεία αυτά τα κρατούν μυστικά για δικά τους αμυντικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Σπίλμπεργκ κάνει αυτές τις ταινίες, από το Στενές Επαφές μέχρι το σχετικά πρόσφατο, ο Πόλεμος των Κόσμων…
Πότε βγήκατε για πρώτη φορά στην τηλεόραση;
Το 1977 με τη Φωτεινή Πιπιλή στην ΕΡΤ. Αυτή ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά. Δημοσιογράφος όμως είμαι από το 1965, στην εφημερίδα Έθνος.
Σε τι ηλικία;
18 ετών. Το Έθνος εκείνο, ιδιοκτησίας Νικολόπουλου-Κυριαζή ήταν ένα φυτώριο δημοσιογράφων με διευθυντή τον Καψή, τον Σεραφείμ Φυντανίδη βοηθό του, και πολλούς άλλους, σαν τον Σπύρο Καρατζαφέρη. Μετά δημιουργήσαμε την Ελευθεροτυπία – ήμουν στην πρώτη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας, το ’75, και από το ΄79 μέχρι και το 1997 όταν και παραιτήθηκα, ήμουν στα Νέα.
Στην τηλεόραση πώς φτάσατε;
Θα έλεγα, αναζητώντας έναν καινούριο χώρο. Πριν από 28 τόσα χρόνια, η τηλεόραση ήταν καινούριος χώρος και με ενδιέφερε. Ένας άλλος λόγος ήταν και ο οικονομικός – στην τηλεόραση οι αμοιβές ήταν και είναι πολύ μεγαλύτερες. Τέλος και η φιλοδοξία, που για έναν άνθρωπο νεαρό πάντα ισχύει. Το γυαλί ήταν ελκυστικό.
Από την εποχή των ρεπόρτερς (1981-1989) μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει στην τηλεοπτική δημοσιογραφία;Πάρα πολλά πράγματα. Η γενιά εκείνη των δημοσιογράφων, άνθρωποι όπως ο Δημήτρης Ρίζος, ο Σπύρος Καρατζαφέρης, ο Τέρενς Κουίκ ή ακόμη και ο Γιώργος Παπαδάκης, κουβαλάμε τη δημοσιογραφία που μάθαμε στην εφημερίδα. Αυτό σημαίνει αυτομάτως άλλη προσέγγιση των θεμάτων, έρευνα σε βάθος, σεβασμό των πηγών πληροφοριών… Σήμερα, ξέρετε, αυτά δεν υπάρχουν, η δουλειά γίνεται λιγάκι επιφανειακά.
Υπάρχουν τηλεοπτικοί συντάκτες που ξεκινούν απ’ ευθείας από την τηλεόραση.
Η τηλεόραση σου δίνει αμέσως αναγνωρισιμότητα, αλλά δεν σε μαθαίνει δημοσιογραφία.
Τον Γιάννη Δημαρά και τον Γιώργο Λιάνη τους βλέπετε ακόμη; Κάνετε παρέα;
Βρισκόμαστε, βέβαια όχι όπως άλλοτε που περνούσαμε νύχτα-μέρα μαζί, σχεδόν σαν αδέλφια. Τότε μας ένωνε και η εφημερίδα –και οι τρεις μας ήμασταν στα Νέα… Σήμερα εκείνοι έχουν επιλέξει έναν άλλο δρόμο, αυτόν της πολιτικής, αλλά αγαπιόμαστε και συναντιόμαστε όσο μπορούμε.
Σας έχουν τεθεί ποτέ όρια ως προς τη θεματολογία της εκπομπής σας είτε από την Εκκλησία, είτε από τους υπεύθυνους του καναλιού;
Όχι. Οι υπεύθυνοι του καναλιού με έχουν αφήσει πολύ ελεύθερο γιατί η εκπομπή έχει πολύ καλή απόδοση στο κοινό. Η εκκλησία πάλι, είναι πάντοτε αρνητική σε όλα αυτά τα πράγματα, γιατί μέσα σε όσα λέγονται ή που μπορεί να αποδειχθούν στο μέλλον, ανατρέπεται όλο αυτό το σύστημα που ΄χει στήσει η θρησκεία για τον καλό Θεό, τη γέννηση του Ανθρώπου… Να ένα βασικό ερώτημα που τους έχω βάλει και δεν μπορούν να απαντήσουν: αν οι μόνοι άνθρωποι που υπήρχαν στη γη ήταν ο Αδάμ και η Εύα, πώς δημιουργήθηκε η Ανθρωπότητα;
Το κοινό σας ποιο είναι;
Το κοινό μου μέχρι σήμερα, ήταν ως επί το πλείστον πάνω απ’ τα 40. Τώρα όμως, όταν μελετάω την ποιοτική μέτρηση της AGB, βλέπω μόνο το 40% να είναι μεγάλοι άνθρωποι και το 60% να είναι ηλικίες από 15 μέχρι 30 ετών. Και επιπλέον, το κοινό που βλέπει την εκπομπή μου είναι πλέον ανώτερης/ανώτατης μόρφωσης.
Με τι κριτήριο επιλέγετε τους καλεσμένους σας;
Συνήθως φροντίζω να υπάρχει ένα πάνελ μικτό, τρεις τέσσερις επιστήμονες-ερευνητές, είτε από τον Δημόκριτο είτε καθηγητές Πανεπιστημίου, από την Αστροφυσική, από τη Γεωλογία ή την Ιστορία, αλλά και κάποιοι που ασχολούνται με αυτά τα θέματα χρόνια και δεν είναι επιστήμονες.
Συμβαίνουν ποτέ ευτράπελα;
Ε, συμβαίνουν και τέτοια πράγματα. Λίγα ευτυχώς. Μια φορά κάποιος έλεγε ότι η γη είναι κούφια και εκεί ζουν κάποιες οντότητες που λέγονται «βρι» και βγαίνουν στη γη και μας παρακολουθούν και μάλιστα ότι από αυτούς πήραν και το όνομά τους τα Βριλήσσια. Μερικές φορές ακούω εξωφρενικά πράγματα, μου φαίνονται αστεία, θέλω να γελάσω ή να πω: ρε παιδιά, μη λέτε κουταμάρες, τώρα.
Τον Λιακόπουλο τον έχετε υπόψιν σας;
Ναι βέβαια.
Τον έχετε καλέσει ποτέ σε εκπομπή σας;
Ναι, απ’ όσο θυμάμαι, μια φορά. Εκτιμώ τον άνθρωπο αυτό για το ότι ψάχνεται πάρα πολύ με τους αρχαίους πολιτισμούς και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Χωρίς να σημαίνει αυτό για μένα ότι είμαι εθνικιστής ή σωβινιστής, κάθε άλλο, εξάλλου προέρχομαι και ανήκω στον αριστερό χώρο.
Επιμένετε όμως στην ιδιοφυΐα των αρχαίων Ελλήνων.
Ένα τεράστιο ζήτημα για μένα, για το οποίο επιμένω και θα επιμείνω, είναι οι αρχαιολογικοί χώροι. Από τις έρευνες που έχουμε κάνει, σε αρχαίους ναούς, μαντεία όπως στους Δελφούς κ.λπ., συμβαίνουν ανεξήγητα φαινόμενα, υπάρχει δηλαδή μια ενεργειακή δύναμη ανεξήγητη… Πώς οι αρχαίοι Έλληνες είχαν οικοδομήσει τους ιερούς τους χώρους στις άκρες ισοσκελών τριγώνων σε μια εποχή που δεν υπήρχαν δορυφόροι, ραντάρ και GPS για να υπολογίσουν τις αποστάσεις αυτές; Άρα λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν πολιτισμό, πάρα πολύ προχωρημένο που καλά θα κάνουμε να τον ερευνήσουμε. Εδώ βέβαια, εμπλέκεται και το σενάριο ή η συνωμοσιολογία σχετικά με το μήπως είχαν βοήθεια από άλλους πολιτισμούς που δεν τους ξέρουμε… αυτό εντάξει, είναι σενάριο. Το γεγονός ότι οι παπάδες φρόντισαν πάνω σε αυτά τα μνημεία να χτίσουν εκκλησίες, ίσως για να «σβήσουν» αυτούς τους χώρους, το καθιστά όλο αυτό πολύ ενδιαφέρον.
Ποια θεωρείτε ότι είναι μεγαλύτερη παρανόηση, αν υπάρχει τέτοια, σχετικά με την εκπομπή σας;
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα αυτά τα πράγματα είναι αφελή ή αέρας κοπανιστός και ότι κάνουμε μια εκπομπή για την πλάκα μας. Δεν είναι καθόλου έτσι. Μαθαίνω μάλιστα, ότι υπάρχει ενδιαφέρον από όλα πλέον τα κανάλια να δημιουργήσουν εκπομπές αναζήτησης και ανεξήγητων φαινομένων.
Μπορεί όντως να υπάρξει ερευνητικό πεδίο για μεταφυσικά ή παραφυσικά φαινόμενα στην Ελλάδα;
Είναι αναπόφευκτο να γίνει. Σε πρόσφατη έρευνά μας για τα πνεύματα και τα πολντεργκάιστ, κάναμε ένα ταξίδι στην Ισπανία και τη Γαλλία σε κάποια ερευνητικά κέντρα, όπου μέσω ραδιοφωνικών συχνοτήτων πιάνουν ήχους από ομιλίες και άνθρωποι συνομιλούν μαζί τους. Αυτό, μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά εγώ το είδα μπροστά μου. Και υπάρχουν ερευνητικά κέντρα στο Βίγκο της Ισπανίας και στο Παρίσι, όπου ασχολούνται σοβαρότατα με τέτοια θέματα, ηλεκτρονικοί επιστήμονες, φυσικοί, και επικεφαλής του προγράμματος είναι μια πρώην πρέσβειρα της Πορτογαλίας στη Γαλλία. Θα αργήσει βέβαια στη χώρα μας να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί οι επιστήμονες στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ κουμπωμένοι, μην τους πάρουν για γραφικούς, αλλά σε 20-30 χρόνια, πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ακόμη και έδρα παραφυσικών φαινομένων στο Πανεπιστήμιο ή στο Πολυτεχνείο.
Τόσο μακριά;
Ε, ναι. Αφού το βλέπω από τις αντιδράσεις τους. Είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ασχολούνταν, κι ας τους ενδιαφέρει, να τα διερευνήσουν. Υπάρχουν να φανταστείτε, πανεπιστημιακοί και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, που βοηθούν φοιτητικές ομάδες που ψάχνουν σε αυτούς τους χώρους. Αλλά επειδή φοβούνται δεν το ομολογούν.
Στην οικογένειά σας συζητάτε ποτέ για αντίστοιχα θέματα;
Όχι. Αν και με τον γιο μου τον Κωνσταντίνο, κουβεντιάζουμε μερικές φορές, είναι 12 ετών και συζητάμε διάφορα. Αλλά όχι, δεν έχει επηρεάσει την προσωπική μου ζωή έτσι ώστε να ψάχνω από δω κι από κει.
Κάτι αξιομνημόνευτο από τις εκπομπές σας;
Η χρονιά που πήγα στο C.E.R.N., το τεράστιο υπόγειο ερευνητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα σύνορα Γαλλίας και Ελβετίας, όπου δημιουργείται ένας τεράστιος επιταχυντής νετρονίων, σας μιλάω για περιφέρεια 27 χιλιομέτρων, με σκοπό να αναπαράγουν τις συνθήκεςδημιουργίας του Σύμπαντος. Κατεβήκαμε εκεί, και πρέπει να σας πω ότι μοιάζει πραγματικά με εξωγήινη πολιτεία, καθώς και ότι εκεί εργάζονται πολλοί Έλληνες επιστήμονες. Συγκλονιστική εμπειρία που την έζησα και την παρουσίασα και στην εκπομπή.
Εκτός από τα τηλεοπτικά σας σχέδια, έχετε κάτι άλλο;
Έχω γράψει δυο βιβλία μέχρι σήμερα, ένα για το Πολυτεχνείο που ήμουν μέσα στην εξέγερση του ’74 και ένα άλλο με τίτλο «Όσα Δεν Είπα Και Όσα Δεν Έγραψα» το οποίο περιείχε όλα όσα έχω ζήσει ως δημοσιογράφος μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια και δεν τα είχα γράψει ή κοινοποιήσει ποτέ. Τώρα έχω ξεκινήσει το τρίτο μου βιβλίο. Πρόκειται για μια εκπληκτική ιστορία που ανακάλυψα από τον Εμφύλιο Πόλεμο και την έχω κάνει και έρευνα… Ένα από τα βασικά μου σχέδια λοιπόν, είναι να τελειώσω και να κυκλοφορήσω αυτό το βιβλίο και κάποια στιγμή να περάσω και πίσω απ’ τις κάμερες, να πάψω να βγαίνω στο γυαλί. Πιστεύω ότι έχω πια την εμπειρία και την ωριμότητα, να δημιουργήσω εκπομπές σαν συντονιστής-οργανωτής και όχι σαν παρουσιαστής. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν πολύ καλά τη δουλειά αυτή. Θα ήθελα πολύ να δημιουργήσω δυο τρεις ανθρώπους της τηλεόρασης και μετά να κλείσει ο κύκλος μου. Να προσφέρω κάτι. Πρέπει να μπορείς να κρεμάσεις τα γάντια του πυγμάχου, πριν αρχίσει η φθορά.
Μέρος της συνέντευξης, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Homme
Posts
No comments:
Post a Comment