Big in Japan

Mετά το το τρανζίστορ, το καραόκε και το ταμαγκότσι, κατά την προσφιλή τους συνήθεια να μεταμορφωνουν τα πάντα σε προϊόντα βιομηχανίας, οι Ιάπωνες αποθεώνουν το sex-commerce.

Είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου οι επιχειρηματίες μπορούν να διαβάζουν πορνογραφικά manga στο μετρό, το μέρος όπου οι μετρήσεις δείχνουν ότι μια στις τρεις εργαζόμενες γυναίκες έχει δεχθεί τουλάχιστον μια φορά σεξουαλική επίθεση στον εργασιακό της χώρο.
Και μπορεί ο δείκτης Nikkei να σημειώνει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο, σε αντίθεση όμως με τη χρηματιστιριακή αγορά, μια άλλη αγορά γνωρίζει άνθηση: σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ιντερπόλ, υπολογίζεται ότι το 80% της παιδικής πορνείας (teen porn) που διακινείται παγκοσμίως μέσω Ίντερνετ, προέρχεται από την Ιαπωνία.
Στην εγχώρια ερωτική αγορά τους πάντως, το sex με ανήλικες μαθήτριες ονομάζεται enjo kosai και σημαίνει «ανταλλαγή» μια και οι έφηβες μικροσκοπικές γιαπωνέζες χάρη σε αυτό εξασφαλίζουν τα προς το ζειν: είτε με ένα γρήγορο πέρασμα από τα love hotels στα οποία συχνάζει όλη η νομενκλατούρα νοικιάζοντας δωμάτια με την ώρα, είτε πουλώντας τα (μεταχειρισμένα) κυλοτάκια τους στα sex shops του Tokyo.

Την ίδια στιγμή, η ιαπωνική κοινωνία, δεν φαίνεται να ενοχλείται και τόσο. Στους δρόμους υπάρχουν παντού αυτόματα μηχανήματα απ’ τα οποία μπορεί οποιοσδήποτε να προμηθευτεί όχι προφυλακτικά ή τσιγάρα, αλλά sex toys, δονητές και κάθε είδους dildos, ενώ το παραδοσιακό σαδομαζοχιστικό bondage με πρακτικές που θα έκαναν κάθε Δυτικό να θέλει να αδειάσει το στομάχι του, εκεί χαίρει καλλιτεχνικής αναγνώρισης.
Ακόμη και η πιο «αρτίστικη» δουλειά καλλιτεχνών όπως ο Nobuyishi Araki θα ήταν ικανή να στείλει το δημιουργό της στα κάτεργα αν αυτός δικαζόταν σε οποιοδήποτε δικαστήριο του πολιτισμένου κόσμου. Το bondage και ο βιασμός αποτελούν σκληρό νόμισμα στην ιαπωνική πορνογραφία και τα sex clubs. Δεν χάνουν ποτέ την αξία τους.

Επιπλέον, σε αντίθεση με την εξαθλίωση της πορνείας στις γειτονικές τους χώρες (Φιλιππίνες, Ταϋλάνδη), οι Ιάπωνες έχουν καταφέρει να εντάξουν το sex-commerce τους, σε ένα πλαίσιο καλοπέρασης που το κατατάσσει στα είδη πολυτελείας. Blow Job Bars όπου 20χρονες Γιαπωνέζες κάνουν στοματικό έρωτα στους θαμώνες με το καλημέρα, home delivery αγοραίου έρωτα όπου το κορίτσι έρχεται συσκευασμένο μέσα σε ένα πολυτελές κουτί για να μην έχουν να λένε οι γέιτονες (τα κορίτσια βεβαίως παραπονιούνται συχνά), αλλά και kinky δραστηριότητες για κάθε είδους διαστροφή: το chikan densha λόγου χάρη (για τα άλλα ψάξε μόνος σου) είναι μια απ’ αυτές και απευθύνεται σε όσους τη βρίσκουν να τρίβονται πάνω σε γυναίκες μέσα στο μετρό.
Last but not least, τα περίφημα Soaplands (κάτι σαν health spas με σεξουαλικό προσανατολισμό) που αν και αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο, εφευρέτες τους είναι οι Ιάπωνες και συγκεκριμένα οι κάτοικοι του Τόκυο, όπου μετά τον Β’ Παγκόσμιο πολλές οικογένειες αναγκάζονταν να συνωστίζονται σε ένα περιορισμένο χώρο δυο και τρεις μαζί (και σήμερα εξακολουθεί να συμβαίνει, αλλά εξ αιτίας του υπερπληθυσμού και της αμείλικτης παράδοσής τους).
Στα ευαγή αυτά σεξουαλικά ιδρύματα όπου συχνάζει όλη η καλή κοινωνία της Ιαπωνίας και δύσκολα παρεσειφρύουν Δυτικοί ταξιδιώτες, μπορεί κανείς να διαλέξει από πλήρη ερωτικά μενού όπου μεταμφιεσμένα με τίτλους όπως bodii arai (body wash), Nirinsha (δυο ρόδες) κ.ά., προσφέρονται έναντι αδράς αμοιβής σεξουαλικές υπηρεσίες τέτοιες που θα έκαναν ακόμη και πορνοστάρ να ασπαστεί το καθεστώς των Ταλιμπάν.