Michael Jackson: επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ

Τώρα που έφυγε, που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός των θαυμαστών και οι συγγενείς του έγιναν πλουσιότεροι, ας πούμε και τα άσχημα.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μαύρο αγόρι που το έλεγαν Μίκαελ Τζόζεφ Τζάκσον. Γεννημένος τον Αύγουστο του '58, ήταν μέλος μιας εκτεταμένης οικογένειας αφροαμερικάνων, της οποίας ο αυστηρός πατέρας επέβαλε με σκληρότητα τη γνώμη του. Έβαλε τους πέντε γιους του να φτιάξουν συγκρότημα, τους Jackson 5, και τον μικρότερο γιο του, τον Μάικλ να τραγουδάει και να χορεύει από τότε που ήταν 5 ετών.

Σήμερα, πολλοί θεωρούν ότι η εκκεντρική φύση του Μάικλ Τζάκσον είχε να κάνει με τα καταπιεσμένα παιδικά του χρόνια: αυτό που δεν έζησε ο ίδιος σαν παιδί, το προσέφερε απλόχερα στους μικρούς θαυμαστές του και δη, στα λιγότερο ευνοημένα παιδάκια. Ταυτιζόταν μαζί τους -ίσως γι' αυτό και είχε αδυναμία στα αγοράκια- και αισθανόταν, σύμφωνα με δήλωση του, "ένα παιδί παγιδευμένο στο σώμα ενός ενήλικα".

Ύστερα από 30 χρόνια σόλο καριέρας στη διάρκεια των οποίων έκανε μόλις επτά -μοσχοπουλημένους- δίσκους, ο Τζάκο είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στην ιστορία της μουσικής, με πάνω από 250 εκατ. πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως και σύμφωνα με την προσφώνηση της άλλοτε φίλης του, Ελίζαμπεθ Τέηλορ, σε μια απονομή βραβείων το 1989, ο αδιαφιλονίκητος "Βασιλιάς της Ποπ".

Το αξιοσημείωτο καλλιτεχνικό και φιλανθρωπικό του έργο ωστόσο (το ίδρυμα Heal the World που έχει ιδρύσει λειτουργούσε με βασικό χρηματοδότη τον ίδιο), επισκιάστηκε τα τελευταία χρόνια από την εκκεντρική του συμπεριφορά και τις σχέσεις του με τα παιδιά - όχι μόνο των άλλων, αλλά και τα δικά του.
Στο ντοκιμαντέρ της βρετανικής τηλεόρασης "Ζώντας Με τον Μάικλ Τζάκσον", εμφανιζόταν να φορά στα παιδιά του βέλο καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας για να τα προστατέψει δήθεν από τα media, γεγονός που είχε τότε σχολιαστεί και λοιδωρηθεί από τα ταμπλόιντ μέχρι συναδέλφους του όπως ο Έμινεμ που τον χλεύασαν ασύστολα.

Λίγο πριν πεθάνει, ο άλλοτε όμορφος αφροαμερικανός αυτός που κάποτε προκαλούσε μαζική υστερία με μια ρομποτική χορευτική του φιγούρα, είχε καταλήξει ένα αλλόκοτο ανδρόγυνο πλάσμα με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά. Το εκκεντρικό του λάιφστάιλ συμπληρωνόταν από το γιγάντιο θεματικό πάρκο όπου κατοικούσε, τη Neverland, από το "δέντρο της έμπνευσης" όπως το αποκαλούσε, πάνω στο οποίο σκαρφαλώνε για να παίξει με τους ανήλικους θαυμαστές του και από τον καλύτερο του φίλο, τον Mr. Bubbles, ο οποίος ήταν ένας συμπαθέστατος χιμπατζής.

Στα περίπου 50 χρόνια της ζωής του, παντρεύτηκε δυο φορές: το 1994 για δυο χρόνια, με την κόρη του Έλβις, Λίζα Μαρί Πρέσλεϊ και το 1996 κάποια φιλόπονη ονόματι Ντέμπι Ρόου με την οποία έχει και δυο παιδιά. Οι κακές γλώσσες λένε ότι και οι δυο του γάμοι έγιναν για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τις αναπόδεικτες ως σήμερα ατασθαλίες του με ανήλικα αγοράκια.

Το στάτους ενός σούπερσταρ, όμως, δεν επιτρέπει στραβοπατήματα και δυστυχώς για κείνον, συμπεριφερόταν σαν τον Δρ Τζέκυλ και τον Μίστερ Χάυντ.
Μόλις τον Ιούνιο του 2005, ύστερα από 574 μέρες δίκης, κατάφερε να αθωωθεί για δέκα κατηγορίες που τον βάραιναν τότε και είχαν να κάνουν με αποπλάνηση ανηλίκου. Σε μια επώδυνη διαδικασία όπου του ζητήθηκε από δείγμα DNA μέχρι να λογοδοτήσει για τα οικονομικά του και τα καλλιτεχνικά photo books της συλλογής του που εμφάνιζαν γυμνά αγόρια, ο Τζάκσον τελικά αθωώθηκε, αν και παραδέχτηκε ότι "κοιμόταν με τους μικρούς του φίλους, αλλά όχι με πονηρό σκοπό".

Ανεξάρτητα από τους λόγους τελικά της αθώωσης του (ισχυροί δικηγόροι, αναξιόπιστοι μάρτυρες κατηγορίας, έλλειψη στοιχείων, πλαστές κατηγορίες), είναι να απορεί κανείς πώς υπήρξαν γονείς που άφηναν το παιδί τους μέρες ολόκληρες στο σπίτι ενός ανθρώπου ο οποίος κοιμόταν σε γυάλα οξυγόνου για να καθυστερεί τη γήρανση και είχε φτάσει να είναι 56 κιλά (και 1,78 ύψος) επειδή ήθελε να μοιάζει στον Πήτερ Παν - εξ ού και το όνομα του σπιτιού του "Neverland"…
Εκτός αν η ετυμηγορία "not guilty" (όχι ένοχος, δηλαδή), με την οποία απαλλασσόταν από τα αμερικανικά δικαστήρια σε όλη του τη βασανισμένη ζωή, σήμαινε απαραιτήτως και ότι ήταν αθώος...