Aπό τον Μαυρογιαλούρο μέχρι τη σιωπηλή διαμαρτυρία των bloggers για τις πυρκαγιές στην πλατεία Συντάγματος όταν χιλιάδες μούτζες στράφηκαν προς την ελληνική Βουλή, η χειρονομία της ανοικτής παλάμης είχε πάντοτε την τιμητική της στην ελληνική κοινωνία.
Στη χώρα όπου η κεφαλιά στο ποδόσφαιρο λέγεται «κόλπο ντι τέστα» και το τακουνάκι «κόλπο ντι τακόνε», γιατί και η πρωθυπουργία να μην είναι επίσης ένα «μεγάλο κόλπο»;
Σημείωση:
Το άρθρο αυτό δεν ασχολείται, γιατί δεν το είχε εξαρχής σκοπό, με την ιδιωτική ζωή του Ιταλού πολιτικού και δη την ερωτική. Γράφτηκε για να δημοσιευθεί, αλλά ουδέποτε δημοσιεύθηκε στο ελληνικό έντυπο -μέρος ενός ευρύτερου ομίλου media- από το οποίο είχε παραγγελθεί.
Μια παλιά συνέντευξη που ανακάλυψα στο αρχείο μου (και πολύ το χάρηκα, αφού τις περισσότερες συνεντεύξεις που έχω κάνει δεν τις έχω πια σε κανενός είδους ψηφιακή μορφή). Με τον JBJ είχαμε μιλήσει τηλεφωνικά λίγο πριν ή λίγο μετά το 2000 για το περιοδικό "Music Life".
Τώρα που έφυγε, που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός των θαυμαστών και οι συγγενείς του έγιναν πλουσιότεροι, ας πούμε και τα άσχημα.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μαύρο αγόρι που το έλεγαν Μίκαελ Τζόζεφ Τζάκσον. Γεννημένος τον Αύγουστο του '58, ήταν μέλος μιας εκτεταμένης οικογένειας αφροαμερικάνων, της οποίας ο αυστηρός πατέρας επέβαλε με σκληρότητα τη γνώμη του. Έβαλε τους πέντε γιους του να φτιάξουν συγκρότημα, τους Jackson 5, και τον μικρότερο γιο του, τον Μάικλ να τραγουδάει και να χορεύει από τότε που ήταν 5 ετών.
Σάββατο πρωί. Στο κέντρο της πόλης, φοιτητές φραπεδιστές έχουν βγει στον ήλιο, και οι μαθητές κάνουν διάλειμμα έξω από τα φροντιστήρια, σαν σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Κάποιοι απ’ αυτούς πετάγονται μέχρι τα πολυώροφα βιβλιοπωλεία, ξέρεις αυτά τα fast food του Bιβλίου, όπου βρίσκεις τα πάντα, αρκεί τα συγκεκριμένα «πάντα» να έχουν κυκλοφορήσει από μεγάλο εκδοτικό οίκο και να έχουν καλή διανομή. Κάποιοι άλλοι, με ανόθευτο κλεψαπίλ από τους τηλεοπτικούς stars που στοιχειώνουν τις μικροαστικές τηλεοράσεις στα χειμωνιάτικα σαλόνια, κόβουν βόλτες για να μοστράρουν. Είναι η ώρα για τους δεις και να σε δουν.
1:05’ μ.μ. Βγαίνω για τσιγάρα. Ο περιπτεράς της γειτονιάς μου είναι δυο. Δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, αλλά δυο διαφορετικά πρόσωπα που είναι το ίδιο. Το ένα παίζει μπουζούκι. Κλεισμένος στο ξύλινο κουτί του και με τη σόμπα αναμένη κάτω απ΄τα πόδια. Πλησιάζεις να πάρεις εφημερίδα ενώ από μέσα ακούγονται πενιές. Όταν κάνω καιρό να περάσω, καταλαβαίνω αν έχει μελετήσει από τον τρόπο που παίζει. «Τα φόρτωσες στον κόκκορα αυτή τη βδομάδα» του λέω και του κλείνω το μάτι. Πάντα σταματάει ό,τι παίζει και βγάζει τη μάρκα μου χωρίς να του το ζητήσω, τόσο που από τη μια αισθάνομαι άσχημα που τον διακόπτω κι απ’ την άλλη, αγοράζω τσιγάρα ακόμη κι αν έχω πάνω μου τρια πακέτα. Μια φορά, πάντως, έτυχα και σε ένα περιστατικό, που μια κοπέλα του είπε: «ενοχλώ;»
Οραματιστής αρχιτέκτονας, ζωγράφος, συγγραφέας και παιδαγωγός, χαίρει εκτίμησης για το αρχιτεκτονικό του έργο διεθνώς, ενώ έχει και καλλιτεχνική παρουσία μέσα από εκθέσεις του όπως ήταν η "Αλέξανδρος 2000" που ταξίδεψε τα 1.700 έργα της (!) σε όλο τον κόσμο και η "Μάνα Ολυμπιάδα" που φιλοξενήθηκε στο Πεκίνο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ωστόσο η πρωτότυπη δουλειά του «Ποιητική Αρχιτεκτονική» πριν λίγα χρόνια, ήταν που κέντρισε το ενδιαφέρον μου και -κατά τη γνώμη μου πάντα- με διαφορά από τις πιο ενδιαφέρουσες δουλειές του.
Κάθεται μπροστά σε έναν από τους 160 παρατεταγμένους υπολογιστές, σε ένα από τα αχανή παραρτήματα αλυσίδων Internet Café, από αυτά που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια για LAN games. Επαφή με τον έξω κόσμο καμία: φοράει ακουστικά και παίζει με μανία ένα videogame, το Counter Strike. Πυροβολεί ότι κινείται – αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός του παιχνιδιού.
Half Greek half Danish, Mickey Pantelous has created during the past few years an anti-conventional artistic profile, ideally expressed/ reflected through his music. On the occasion of his new concerts with Dr. Albert Flipout's one CAΝ Band and his first album "Hangover", I give him a ring.
Where are you as we speak? In the café-bar Waiting for Godot.
And is Godot going to be late? …(laughing) I don’t know. The bar is in Kolonaki.
What do you do there? I serve music and drinks.
Cool. And what do you play exactly in Café Alavastron? I play my own songs. They are based on blues and extending to jazz and rock but now and then we make a mistake and you get a bit of reggae (laughing). I also play covers of Tom Waits, Guns‘n’Roses, Depeche Mode…
Κάθισε στον καναπέ και άναψε την πίπα του. Χρόνια ηθοποιός στο Εθνικό, σήμερα «θύμα των κομματικών μεθοδεύσεων» αφού όπως λέει δεν ανήκε πουθενά προς τα κεντροδεξιά. Άλλοτε ζεν πρεμιέ, έχει παίξει στο θέατρο με όλους τους μεγάλους της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, παιδάκι τότε εκείνος και ξεκίναγε. Πέρασε κι από την Επίδαυρο σε ρόλο πρωταγωνιστικό... Τηλεόραση ποτέ. Εκτός από το ασπρόμαυρο, μια φορά κι έναν καιρό, «Θέατρο της Δευτέρας».
Απόδειξη της αστικοποίησης αλλά και δείκτης των συγκοινωνιακών ηθών ενός λαού, είναι η κυκλοφορία των ταξί. Στην Αθήνα λόγου χάρη κυκλοφορούν περισσότερα ταξί απ’ όσα στη Νέα Υόρκη, χωρίς αυτό να λύνει το κυκλοφοριακό μας πρόβλημα ή να κάνει τους ταξιτζήδες πλουσιότερους (παρά τις νέες αυξήσεις - μπούμερανγκ), άσε που στην αμερικανική μητρόπολη για να υπολογίσεις το ποσό που θα πληρώσεις με τις προσθαφαιρέσεις και τα φιλοδωρήματα, χρειάζεσαι λογιστή. Ενίοτε, ο τρόπος λειτουργίας των κατά περίσταση μισθωμένων αυτών οχημάτων, μαρτυρά το πολιτιστικό ή και το πολιτικό επίπεδο μιας χώρας. Έτσι, εκτός από την απόσταση της διαδρομής, το αντίτιμο μιας κούρσας μπορεί να εξαρτάται από τις διαθέσεις του οδηγού, το μέγεθος του ταξί ή από το αν θα περάσετε από γέφυρια, ποτάμια και σήραγγες. Καλά ταξίδια και καλή τύχη.
"Το Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών θα σας ήταν ευγνώμον αν προτιμούσατε αντί να πετάξετε ή πουλήσετε αντί πινακίου φακής τα παλιά σας βιλία, τα χαρίζατε στη βιλιοθήκη του."
Όπως αναφέρουν από το Σωφρονιστικό Ίδρυμα, "έχουν δανειστικές βιβλιοθήκες σε κάθε πτέρυγα με πολύ μεγάλη χρήση από τις γυναίκες - κρατούμενες. Και κάθε φορά τρομάζουν να βρούν τους απαραίτητους πόρους για να αγοράσουν καινούρια. Έτσι στηρίζονται κυρίως σε δωρεές φίλων και γνωστών". Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα - όχι αξεπέραστο για όποιον έχει καλή διάθεση και λίγο χρόνο: δεν μπορούν να έρθουν να παραλάβουν τα βιβλία που μπορεί να θέλετε να τους δώσετε, αλλά θα πρέπει να τους τα ταχυδρομήσετε εσείς στη διεύθυνση: Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών Ελαιώνας Θήβας 32 200 Υπ` όψιν κ. Κοσμάτου Ευάγγελου, ψυχολόγου
Μήπως να οργάνωνε η ελπιδοφόρα νέα μας διακυβέρνηση ένα χαριστικό παζάρι συγκέντρωσης βιβλίων και να επιβαρυνόταν το κράτος με τα -πενιχρά για το ίδιο- μεταφορικά μιας και μόνης μαζικής αποστολής εκεί;
DATA Περισσότερα για το ίδρυμα αυτό που εγκαινιάστηκε πρόσφατα εδώ και εδώ
Εδώ και καιρό, πίστευε ότι ίσως θελήσουν να του κάνουν κακό. Σύμφωνα με την πηγή της πληροφορίας, ήταν κάτι το οποίο ουδέποτε μοιράστηκε με τους δικούς του ανθρώπους, την οικογένεια ή τους φίλους του στην Ελλάδα, για να μην ανησυχήσουν. Παρ’ όλα αυτά ο Θανάσης Λερούνης, ο Έλληνας δάσκαλος που ευεργέτησε όσο κανείς άλλος την φυλή των Καλάς στο Πακιστάν, ούτε που διανοήθηκε να εγκαταλείψει τη θέση του ανάμεσά τους. «Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά τους ή τον χρόνο μου να σπαταλιέται σε κάτι άλλο, ανήκω στην οικογένεια τους και θέλω να παραμείνω εκεί» δήλωνε σε ανύποπτο χρόνο στις ελληνικές εφημερίδες λίγο καιρό πριν. Εν τω μεταξύ και για να προστατέψει τους Καλάς και τον ίδιο, η Πακιστανική κυβέρνηση τού είχε διαθέσει δυο ένοπλους φρουρούς – συν έναν ακόμη που είχαν βάλει οι κάτοικοι των χωριών να τον συνοδεύει, για να φροντίζουν την προσωπική του ασφάλεια. Δεν στάθηκαν όμως αρκετοί…
Tam Tam Radio usually links to adult sites. So if you're under 18, pls leave now. Otherwise, sit back, crack open a cold one, and smoke 'em if you got 'em.
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Tam Tam Blog αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του διαχειριστή του ιστοχώρου.
1. Επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση σε άλλο χώρο του διαδικτύου ή σε άλλο έντυπο/ηλεκτρονικό μέσο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, χωρίς έγκριση.
Mόνη προϋπόθεσηνα αναφέρεται το όνομα και η διεύθυνση προέλευσης (url) του συγκεκριμένου άρθρου.
2. Για δημοσίευση σε ιστοσελίδα ή έντυπο κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που φιλοξενεί διαφημίσεις Google ή άλλων, απαιτείται προηγούμενη έγκριση του κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων, via email (tamtamradio[at]gmail.com).
3. Το Tam Tam Radio διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής κακόβουλων ή διαφημιστικών σχολίων.
Το ιστολόγιο δεν είναι υπέρ του μετριασμού σχολίων. Συχνά όμως, είναι αναγκαίο κακό, γιατί ο ατρόμητος ρεπόρτερ και διαχειριστής του δεν βρίσκεται όλη τη μέρα μπροστά σε μια οθόνη ώστε να προβαίνει σε εκκαθαρίσεις κακοηθειών.
Περισσότεροι άνθρωποι έχουν ταξιδέψει στο διάστημα, απ’ όσους έχουν επιχειρήσει να καταδυθούν στα βάθη των ωκεανών.
Μια παλιά συνέντευξη που ανακάλυψα στο αρχείο μου (και πολύ το χάρηκα, αφού τις περισσότερες συνεντεύξεις που έχω κάνει δεν τις έχω πια σε κανενός είδους ψηφιακή μορφή).
Οραματιστής αρχιτέκτονας, ζωγράφος, συγγραφέας και παιδαγωγός, χαίρει εκτίμησης για το αρχιτεκτονικό του έργο διεθνώς, ενώ έχει και καλλιτεχνική παρουσία μέσα από εκθέσεις του όπως ήταν η "Αλέξανδρος 2000" που ταξίδεψε τα 1.700 έργα της (!) σε όλο τον κόσμο και η "Μάνα Ολυμπιάδα" που φιλοξενήθηκε στο Πεκίνο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ωστόσο η πρωτότυπη δουλειά του «Ποιητική Αρχιτεκτονική» πριν λίγα χρόνια, ήταν που κέντρισε το ενδιαφέρον μου και -κατά τη γνώμη μου πάντα- με διαφορά από τις πιο ενδιαφέρουσες δουλειές του.
Αν ο Ότο Ρεχάγκελ ήταν προπονητής
Half Greek half Danish, Mickey Pantelous has created during the past few years an anti-conventional artistic profile, ideally expressed/ reflected through his music. On the occasion of his new concerts with Dr. Albert Flipout's one CAΝ Band and his first album "Hangover", I give him a ring.
Ελλαδάρα, λεωφορειόδρομος
Μουσικός, ηθοποιός αλλά και από τους τελευταίους αυθεντικούς της χώρας μας για τους οποίους η λέξη rock έχει ακόμη κάποια σημασία.
Posts
Tam Tam Radio by Michael_Sc is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 United States License
