Magic Alex επί τω έργω. Στα εργαστήρια της Apple Electronics. Η ζωή του, θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα, but no.
Ένας από τους λόγους που αγαπάω τη δουλειά που κάνω for living, είναι επειδή μου δίνει –όχι συχνά είναι η αλήθεια- την ευκαιρία να συναντήσω ή να συνομιλήσω με ανθρώπους που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατο. Ο Αλέξης Μάρδας λόγου χάρη, δεν δίνει συνεντεύξεις.
Είναι ένας άνθρωπος που δεν εμφανίζεται στα media, δεν μιλά για το παρελθόν ή δεν μιλά καθόλου, έχει κρατήσει καλά φυλαγμένο ίσως ένα από τα πιο όμορφα μυστικά της προσωπικής του ζωής - μια εποχή που ήταν διάσημος με το όνομα «Μagic Alex» και φρόντιζε για τις ψυχεδελικές εμφανίσεις, μεταξύ άλλων, και των δυο σημαντικότερων groups της ιστορίας – των Beatles και των Stones.
Προσωπικός φίλος του Brian Jones, της Marianne Faithfull, του John Lennon (η ιστορία τον θέλει να είναι εκείνος ο οποίος σύστησε τη Yoko στον John), wizard των ηλεκτρονικών και συνεταίρος των Beatles στην Apple Electronics, όταν του πρότεινα να γράψει ένα βιβλίο για όλα αυτά, αρνήθηκε ευγενικά – λέγοντας ότι «αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι οικογένειά μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να βγάλω τις ιστορίες μας στη φόρα».
<--- O Lennon και η Yoko Οnο συνήθιζαν να αφήνουν σημειώματα στον Αλέξη για οτιδήποτε: για ένα ραντεβού, για ένα δείπνο ή για συννενόηση.
Χορεύοντας με τους Beatles (και τα παιδιά τους) στους Δελφούς.
Εκμεταλλευόμενος, ομολογώ, ένα κοινό μας φίλο που με σύστησε σε εκείνον, είχα τη σπάνια ευκαιρία και χαρά, να μιλήσω μαζί του, για ένα θέμα του περιοδικού Status, σχετικό με τα παρασκήνια της rock σκηνής, την οποία ο ίδιος έζησε από πρώτο χέρι. Οι ιστορίες και οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι αδημοσίευτες, (αφού στο περιοδικό τυπώθηκαν τελικά μόλις δυο φωτογραφίες και 250 λέξεις), και προσθέτουν πιστεύω λίγη ακόμη μαγεία στην άγνωστη και τόσο υπέροχη ζωή του Magic Alex.
Μeet the band...
Magic Alex says:"Τέλη του 1965 οι Rolling Stones ήθελαν στην ευρωπαϊκή μίνι-τουρνέ τους να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Μόλις άρχιζαν να γίνονται γνωστοί και είχαν τρομακτικό τρακ αν θα πετύχουν οι συναυλίες τους. Ήμουν πολύ φίλος με τον Brian Jones, τον Mick και ιδιαίτερα με τη Marianne Faithfull που ήταν το κορίτσι του εκείνη την εποχή. Με πλησίασαν λοιπόν, για ιδέες… όλοι ερχόντουσαν σε μένα για ιδέες εκείνη την εποχή, – εξ ού και το ψευδώνυμο μου «Magic Alex».
[Τι σχέση είχατε με τους Stones;
Φιλική. Με τον Bill Witman, τον Μιck Jagger και τη Marianne (Faithfull) αλλά ιδιαίτερα με τον Brian Jones. Ο Brian βράδια ολόκληρα, μου έλεγε ότι αν μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα μηχάνημα που όταν θα παίζουμε μουσική, θα αλλάζουν τα χρώματα, τα φώτα δηλαδή, θα πετύχει η συναυλία.]
Στα early '60s, δεν υπήρχαν φωτιστικά που να ακολουθούσαν το ρυθμό, τα φωτορυθμικά ήταν εντελώς άγνωστα. Η ιδέα ήταν του Brian Jones - o Βrian ήταν για τους Rolling Stones, ότι ο John Lennon για τους Beatles
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι οι τεχνικοί των Stones δεν μπορούσαν να το χειριστούν και ο Mick με παρακάλεσε να πάω μαζί τους στην περιοδεία. Όταν τους είπα ότι δεν γινόταν, ο Brian ήρθε ένα βράδυ σπίτι μου με μια λευκή επιταγή για να συμπληρώσω ό,τι ποσό ήθελα… Συμπλήρωσα την επιταγή με μηδενικά και τους την επέστρεψα, αλλά τελικά, επέμεναν τόσο πολύ ώστε με έπεισαν: πήγα όλο το τουρ μαζί τους... είχε τεράστια επιτυχία..."
Με τον Lennon και την Yoko, στο πλοίο για την Ύδρα."Με τους Beatles πάλι, εκτός από φιλία, μας συνέδεε και η εταιρία Apple Electronics, στην οποία ήμασταν συνεταίροι.
Μια μέρα θύμωσα με την εμμονή τους να μου βάφουν το γραφείο στο Λονδίνο με ψυχεδελικά χρώματα.
Πήγαινα κάθε μέρα και δεν ήξερα τι θα βρω. Τη μία έλεγε ο Lennon «χμ… ωραίο θα ήταν ροζ με βούλες», την άλλη ο Paul το ήθελε πιο ψυχεδελικό. Πήγαινα εκεί και δεν μπορούσα να δουλέψω. Μια μέρα, μπαίνοντας στο γραφείο μας, βρήκα να κοιμούνται μέσα οι Hell’s Angels! Είχαν έρθει από την Αμερική και καθώς οι Beatles ήθελαν να τους φιλοξενήσουν αλλά δεν ήξεραν που, τους είπαν «εκεί θα μείνετε» και τους βρήκα μπροστά μου. Αυτό ξεχείλισε το ποτήρι! Έτσι τα μάζεψα και επέστρεψα στην Ελλάδα. Λίγες μέρες μετά, έγινε δικτατορία... "
Φτάνοντας στο Ελληνικό, 1967.
Magic Alex notices:
"Η παραπάνω φωτογραφία αποτελεί ντοκούμεντο. Όπως μπορείτε να δείτε, είμαστε με τον John και τον Paul, μέσα στο λεωφορείο της Ολυμπιακής στο Ελληνικό (σημ. ο Μάρδας είναι ο ξανθός με το μουστάκι), όπου ήρθαν εσπευσμένα και incognito για να με πείσουν να επιστρέψω στην Αγγλία.
Όπως ίσως ξέρετε είχαν ορκιστεί όχι απλώς να μην παίξουν ποτέ αλλά ούτε καν να πατήσουν το πόδι τους σε χώρα όπου θα είχε δικτατορικό καθεστώς (είναι και ο λόγος που δεν πήγαν ποτέ στην Ισπανία)και εδώ καταστρατήγησαν τον όρκο τους, προσπαθώντας να με κάνουν να αλλάξω γνώμη και να επιστρέψω μαζί τους στην Αγγλία."
Photo album
Στην Ύδρα with John & Yoko.
Φιλανθρωπικό έργο (click 2 see). 
Δημοσίευμα από την εποχή που έβγαινε με την Joan Collins!
Μια πόρτα στο Λονδίνο...
Στην Ινδία με τον Mαχαρίσι, τον άνθρωπο που μύησε τον George (Harrison) και τους Beatles στον Ινδουισμό.
"O Lennon είχε πει ότι όσο ζει, δεν θα φορέσει ποτέ του γραβάτα.
=Γραβάτα φόρεσα μόνο στο γάμο σου, μου έλεγε. Εδώ βλέπετε τι γραβάτα φόρεσε".
=Γραβάτα φόρεσα μόνο στο γάμο σου, μου έλεγε. Εδώ βλέπετε τι γραβάτα φόρεσε".
Ο Paul με το γιο του John εκείνο το καλοκαίρι στους Δελφούς. Note 2 self:
Ολοκλήρώνοντας αυτό το post, ανακάλυψα ότι ένα ακόμη μέρος της συνέντευξης που θα ήθελα να αναρτήσω εδώ, έχει μείνει στο γραφείο μου (απομαγνητοφωνημένο) και θα πρέπει να το αναζητήσω στο δημιουργικό χάος του pc μου. Αφορά ένα στοίχημα του Mάρδα με τον Lennon σχετικά με το "πόσες παρθένες μπορεί να υπάρχουν στο ακροατήριο" (those were the '60s stories!) καθώς και την εικαστική απεικόνιση του πέους του John (!) σε ένα φιλμάκι της Yoko Ono. Θα τα αναζητήσω και δεσμεύομαι να τα αναρτήσω λίαν συντόμως.
Posts
18 comments:
!!!
Σία here
Καλημέρα! Πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά τα ντοκουμέντα και οι φωτογραφίες αλλά οι ιστορίες που διηγείται ο κ. Μάρδας έχουν περισσότερες τρύπες και από το Blackburn του Lancashire (για όσους ξέρουν...). Πολύ θα ήθελα να του πάρει συνέντευξη κάποιος που θα ήξερε καλά της ιστορία των Beatles (αλλά και αυτά που έχουν πει οι ίδιοι γι' αυτόν) για να τον ρωτήσει για όλες τις ανακρίβειες που έχουν αυτά που λέει. Anyway...
Σία,
συνωνυμία φαντάζομαι με το CIA, έτσι;
:)
Μιχάλη Τσαντίλα,
προσπερνώντας την αιχμή σου ότι "θα ήθελες να του πάρε συνέντευξη κάποιος που θα ήξερε καλά την ιστορία των Beatles" (δεν ισχυρίστηκα άλλωστε ότι είμαι Beatloλόγος ή ο Σκαθαροζούμης), θα ήθελα -αν γίνεται, χωρίς εμπάθεια- να γίνεις πιο συγκεκριμένος: τι έχουν πει οι Beatles για τον άνθρωπο, καθώς και ποια ανακρίβεια εντοπίζεις και που.
Προς θεού, δεν πρόκειται για αιχμή! Δεν είσαι υποχρεωμένος να γνωρίζεις με το νι και με το σίγμα την ιστορία των Beatles, αν είναι δυνατόν! Απλά επειδή διάβασα κι άλλες συνεντεύξεις του κ. Μαρδά στο παρελθόν, πάντα καταφέρνει να περάσει μια εικόνα για τον ρόλο του στην ιστορίας αυτή που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αυτή τουλάχιστον που παρουσιάζουν τα Σκαθάρια και ο κύκλος τους. Απλά, αν γινόταν η συνέντευξη με κάποιον που θα μπορούσε να τον στριμώξει, πιστεύω θα έβγαιναν ενδιαφέροντα πράγματα. Αν δεις το βίντεο The Beatles Anthology, θα δεις τους Beatles να λένε όχι και πολύ κολακευτικά πράγματα για τον τότε φίλο τους. Επίσης, στο λινκ της wikipedia που ο ίδιος δίνεις, αναφέρονται κάμποσα όχι ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια. Στις ανακρίβειες τώρα: το κτίριο με τα ψυχεδελικά χρώματα είναι η Apple boutique, ένα κατάστημα ρούχων δηλαδή που βρισκόταν στην Baker Street, και όχι το γραφείο του Magic Alex. Επίσης, η δικτατορία στην Ελλάδα επιβλήθηκε το 1967, πολύ πριν υπάρξει η Apple Electronics (ιδρύθηκε το 1968) και πολύ πριν επισκεφτούν οι Hell's Angels τα γραφεία της Apple στο Λονδίνο (επίσης 1968). Ψάχνοντας, θα βρει κανείς κι άλλα, είμαι σίγουρος... Ελπίζω να μην τα βρεις εμπαθή όλα αυτά! :)
Συνονόματε,
δεκτές οι ενστάσεις.
Θα διορθώσω και τη λεζάντα μου στη φωτό για την Apple Boutique, αν και ομολογώ ότι δεν μπορώ να διασταυρώσω αυτό που λες.
Όσο για τα υπόλοιπα ημερολογιακά που παραθέτεις, αν υπολογίσεις το LSD που έρρεε άφθονο τω καιρώ εκείνω, μάλλον δεν θα πρέπει να είμαστε και τόσο αυστηροί...
(και αυτή τη φορά ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλώ).
;)
Απ' την άλλη βέβαια, ξανακοιτώντας τις φωτογραφίες, δεν μπορώ να μην πιστέψω ότι πρόκειται για αναντίρρητα ντοκουμέντα - όπως π.χ. ότι ο John και η Yoko του άφηναν χειρόγραφα.
Δεν αμφισβητώ - το έγραψα εξ αρχής - τα ντοκουμέντα ούτε και τα περί LSD αγαπητέ! Ο κ. Μάρδας υπήρξε σαφώς ένα είδος γκουρού για τον Λέννον (ο οποίος έψαχνε για τέτοιους σε όλη του τη ζωή). Απλά, μετά από 10ετή και πλέον μελέτη των Beatles και της ιστορίας τους και έχοντας ξεκοκκαλίσει ένα μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας που τους αφορά, είμαι πλέον σε θέση να ξέρω ότι ο ρόλος του δεν είναι αυτός που παρουσιάζεται από τον ίδιο. Με συγχωρείς πάντως για την αναστάτωση... Είμαι πάντα στη διάθεσή σου για περαιτέρω ανάλυση και συζήτηση επί του θέματος!
«Απλά, αν γινόταν η συνέντευξη με κάποιον που θα μπορούσε να τον στριμώξει, πιστεύω θα έβγαιναν ενδιαφέροντα πράγματα»
Απαντώ και σε αυτό. :)
Τα τελευταία 10τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα περιοδικά, ουδέποτε θέλησα «να στριμώξω» κάποιον από όσους έκανα συνέντευξη. Δεν είχα ποτέ second thoughts ή καμία εμπάθεια με κανέναν άνθρωπο από όσους μίλησα, ακόμη και με αυτούς με των οποίων τα πεπραγμένα ή τη στάση ζωής διαφωνούσα και αναγκαζόμουν (ή αναγκάζομαι μέχρι σήμερα) να κάνω μια συνέντευξη για λόγους επαγγελματικούς. Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει να μην ταυτίζομαι με το πρότυπο που έχει επικρατήσει στερεότυπα στη χώρα μας για τους δημοσιογράφους, αλλά αν έχει κάποια σημασία, ΔΕΝ έχω σπουδάσει δημοσιογραφία. Ευτυχώς, θέλω να πιστεύω. Η δεοντολογία και ο σεβασμός δεν είναι κάτι που σπουδάζεται σε σχολή.
Συνεπώς, όταν κάνω μια συνέντευξη, εκτός από το να έχω μελετήσει το αντικείμενό μου και τον άνθρωπο, ρωτώ συνήθως πράγματα που θα ήθελα να μάθω, ελπίζοντας να είναι αυτά που θέλει να μάθει και ο αναγνώστης μου. Εξάλλου, αισθάνομαι και είμαι κι εγώ αναγνώστης και έτσι, ασυνείδητα ίσως, προσπαθώ να γράφω σε ένα περιοδικό –και να ρωτώ- τα πράγματα εκείνα που θα ήθελα κι εγώ να διαβάσω σε αυτό το περιοδικό.
Στο κάτω κάτω, σε μια συνέντευξη, ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος των λόγων του, τι νόημα έχει να ζορίσεις κάποιον για οτιδήποτε; Αν είσαι πρόσχαρος, πράος και ευθύς, θα μιλήσει μόνος του. Κατά τη γνώμη μου, προτιμότερο είναι να απευθύνεις ευθεία μια ερώτηση, αν θεωρείς ότι η απάντησή της είναι κάτι που θα πρέπει να γνωρίζουμε. Προσωπικά, με τον Αλέξη Μάρδα, δεν αισθάνθηκα τίποτε κάλπικο. Και δεν είμαι αυστηρός σε ζητήματα χρονολογιών (προσωπικά τα πάω χάλια με τους αριθμούς και δεν περηφανεύομαι και για τη μνήμη μου). Πόσω μάλλον όταν του ζήτησα να μιλήσει για τη ζωή του μέσα σε 20 λεπτά…
Όλα δεκτά αγαπητέ συνονόματε! Θέλω να επαναλάβω και πάλι ότι δεν είχα καμία πρόθεση να σε προσβάλλω ή να σε μεμφθώ και μάλλον έπρεπε να έχω διατυπώσει πιο προσεκτικά το πρώτο μου σχόλιο... Ελπίζω πάντως να μη με παρεξηγείς. Προφανώς διαφωνούμε στα περί "στριμώγματος" αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικής οπτικής. Παρεμπιπτόντως, ευτυχώς ούτε κι εγώ έχω σπουδάσει δημοσιογραφία! Καλή συνέχεια!
Roll up! Roll up! Everything’s free, man. Κοίτα τι βρήκα:
The Apple Boutique at 94 Baker Street in Marylebone opened at 8.16pm, Monday 4 December 1967 (the exact time John Lennon, for some good reason or other, decided it should open). The Beatles had commissioned the Dutch design group The Fool to design the shop and one of the first things they did was to paint the outside of the building using a team of art students.
The Beatles asked a man called Alexis Mardis, known to their entourage as ‘Magic Alex’, to design the lighting for the shop, and one thing he promised was an artificial ’sun’ using laser beams that would light up the sky during the boutique’s gala opening. Unfortunately, and to no surprise to a lot of people who weren’t taking the same amount of hallucinegic drugs the Beatles were, the artificial Sun did not materialise. It wasn’t, however, until about a year later that the Beatles realised that practically anything Magic Alex promised to invent or produce, failed to get passed the drawing board, or indeed even get on to a drawing board.
Σχετικά, δε με το LSD...
Throughout most of 1967 The Beatles as a group, and especially John, were heavily into psychedelic drugs, particularly LSD.
In the early part of the year, John Lennon was at a party where he was given some LSD by Alexis Mardas. While Lennon was feeling the psychedelic effects, Alexis took the opportunity to describe to John his interest in electronics (in actuality his ‘expertise’ came only from being a former TV repairman), describing a variety of things such as car paint that would change colour at the flick of a switch, an invisible curtain of ultrasonic vibrations that would shield the Beatles from the screams of their fans and electronic wallpaper that would make any room into a huge loudspeaker.
Mardas was patently charismatic, and given the inventions he described and John’s mental state, Lennon decided that he liked Magic Alex and befriended him. He soon introduced him to the rest of the Beatles: “This is my new guru: Magic Alex” he said. McCartney was surprised at this but later wrote “Because John had introduced him as a guru, there was perhaps a little pressure on him to behave as a guru”.
Alex soon became a major player in The Beatles ever-growing entourage and was actually the person who told Cynthia Lennon that John would be divorcing her while trying to seduce her at the same time.
He ended up sharing a flat with Jenny Boyd, George Harrison’s sister in law and an employee at the Apple Boutique.
The Beatles created a division of Apple called ‘Apple Electronics’ especially for Magic Alex. Money was poured into the company but most people, especially George Martin, realised that he had just rudimentary electronic skills - the Beatles however trusted him. Mardas was given the job of designing the Beatles’ new recording studio in the basement of Apple Headquarters in Savile Row partly because he had told them he was able to produce the World’s first 72-track tape machine (remember an 8-track recorder in those days state of the art).
During the year Mardas gave regular reports on how he was doing (and apparently spending ten million pounds in the process) but when they required the new studio in January 1969 to record what was to become known as Let It Be, The Beatles found a set of cramped rooms with no talkback, no soundproofing, and no wiring between the studio and the control room.
There was one crude mixing console that Mardas had built but that had to be thrown away after just one session. The group were livid and embarassed and Alex was largely dismissed from their circle, disappearing relatively quickly into obscurity.
When asked to explain his involvement with The Beatles, Magic Alex said “Man is just a small glass, very, very clear, with many faces, like a diamond. You just have to find the way, the small door to each face.”
I suppose if you’ve taken a shed-load of LSD that makes total and utter sense.
The Apple Boutique meanwhile closed for good at the end of July 1968. The local businesses had immediately complained about The Fool’s mural on the outside of the building and succeeded to get it removed by court order within a few months.
(κρίμα!)
On the inside, shoplifting had become rife - in the era of ‘love and peace man’ accusing anybody of stealing was incredibly difficult and rather uncool.
In the end the shop was losing so much money it was agreed that it had to stop trading and the night before it did the Beatles and their closest associates came in and took what they wanted.
The rest of the stock was given away the next day, it disappeared within hours as word got round and crowds enveloped the shop.
The Apple Boutique was only open for nine months and it was around this time that The Beatles realised that not everything they touched necessarily turned to gold.
μπράβο σου!
ουσιαστικό και πολύ καλογραμένο.
ευγε!
Γούφα,
τιμή μου και σας ευχαριστώ πολύ.
Θα επανέλθω στο επόμενο ποστ με τα παραλειπόμενα της συνομιλίας μας με τον Αλέξη Μάρδα, τα όποια είναι επικινδύνως ενδιαφέροντα και γι' αυτό και δεν έγινε μπορετό να δημοσιευθούν (ευτυχώς όμως που υπάρχουν και τα blogs).
Αγαπητέ Μιχάλη.
Στα βιβλία για τους Beatles που διάβασες προφανώς δεν γράφει για τη διαφορά αυτών που επιλέγουν να κακολογούν με αυτούς που απλά αναπαράγουν και περιορίζονται σε αυτά που ξέρουν. Όλα σου τα σχόλια περιέχουν αιχμές που μάζεψες δεξιά αριστερά απο τυχαίους στο Internet και τους ονομάζεις "κύκλο" των Beatles. Κύκλος των Beatles όμως ήταν και ο Μάρδας. Ξέχασα όμως. Ο δικός του λόγος δε μετράει γιατί ήταν.....σκοτεινός. ΗΜΑΡΤΟΝ στην espresso γράφεις?
Ανώνυμε,
για αποφυγή παρεξηγήσεων, καλό θα ήταν να διευκρίνιζες ότι δεν αναφέρεσαι σε μένα, αλλά στον Μιχάλη Τσαντίλα.
Ή όχι;
Μιχάλη, προφανώς αναφέρεται σε εμένα.
Ανώνυμε, όχι, δεν τα μάζεψα από το ίντερνετ όσα ξέρω και όχι, δεν υπάρχουν σχόλια μόνο από τον κύκλο των Beatles αλλά και από τους ίδιους. Άνοιξε π.χ. το βιβλίο The Beatles Anthology (Cassell & Co., 2000)στη σελίδα 318 για να βρεις τι λέει ο George Harrison για το στούντιο που τους είχε υποσχεθεί ότι θα φτιάξει ο Magic Alex και πώς ο George Martin ρίχνει "μπηχτές" για τις τεχνολογικές γνώσεις του. Αν βαριέσαι να διαβάζεις, τα ίδια μπορείς να βρεις και στο Anthology video, φαντάζομαι θα υπάρχει και στο YouTube.
Ναι, στον κύκλο των Beatles ήταν για ένα καιρό και ο Μάρδας. Όμως, όπως απέδειξα και παραπάνω, κάποια από αυτά που αναφέρει δεν στέκουν αν βάλεις κάτω τις ημερομηνίες. Και όσο ο ίδιος δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει διεξοδικά σε όλα αυτά που έχουν γραφτεί για αυτόν στην αχανή πλέον σχετική βιβλιογραφία, ο ρόλος του θα παραμένει αμφιλεγόμενος...
Αν διαβάσετε όλοι όχι μόνο αυτούς που τον κακολογούν, αλλά και το τι απολογίες επίσημες έχουν γίνει από μεγάλες εφημερίδες, ίσως πάρετε ακόμα μια γνώμη, διαφορετική... Εγώ που τον γνωρίζω προσωπικά, δεν πιστεύω όλα αυτά που γράφονται πάντως. Αν δεν γνωρίσεις κάποιον προσωπικά, δεν νομίζω ότι είναι ούτε σωστό ούτε θεμιτό να εκφράζεις άποψη μόνο από αναγνώσματα... Γι' αυτό, παραθέτω και το παρακάτω:
On 28 February 1988, The Observer published an article naming Mardas as an arms dealer, but printed an apology on 30 April 1989.[12] After an article on 18 September 1988 ("Joan's Secret Lover"), and another a week later, The People newspaper was taken court by Mardas, who won £75,000 in damages.[12] The Daily Mail published an apology and gave an undisclosed sum in damages on 16 January 2004, after an article on 11 June 2003, which accused Mardas of dealings that would later resurface in his claim against the New York Times in 2008.[12]
The Independent newspaper apologised on 21 August 2006, writing that on 14 June 2006, the paper had wrongly reported Mardas' involvement with Apple Electronics Ltd. They corrected the earlier piece by writing that Mardas had not been a company employee, but a director and shareholder of Apple Electronics, and was not sacked, but resigned his directorship in May 1971, while still retaining his shareholding, until giving it to Apple Corps some years later. The paper accepted that Mardas “did not claim to have invented electric paint, a flying saucer or a recording studio with a ‘sonic force field’ or cause his employers to waste money on such ideas. We apologise to Mr. Mardas for these errors".[60] Mardas is now living in Athens, Greece.[12]
In 2008, Mardas won the right to sue the New York Times in England related to an online article which said he was a charlatan. In a story about the Maharishi, Allan Kozinn had written: "Alexis Mardas, a supposed inventor and charlatan who had become a Beatles’ insider".[63][64] After an appeal, Mardas won the right to continue his case of defamation against the New York Times in 2009.[65][66][67] After the New York Times produced a witness, one Sir Harry Evans, who gave evidence supporting the journalistic responsibility of the paper, Mardas said he would not pursue the case further, but only if the paper would publicly explain that by labelling him as him a charlatan, it did not mean to imply that he was a conman.[68] On 4 March 2010, the New York Times published an editor's update to the 2008 article, saying: "While expressing skepticism about his work as an inventor during that period, the article did not accuse Mr. Mardas of engaging in fraudulent dealings or criminality... The Times’s reporting on those events was attributed to Paul McCartney and based on widely published accounts from books and magazines..."[42]
Έτσι, για να βλέπουμε διάφορες απόψεις. Εγώ πάντως θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνωρίζω αυτό τον άνθρωπο και έχω την τιμή να μπορώ να συνομιλώ μαζί του... Καλή σας συνέχεια!
Κι εγώ επίσης ανώνυμε!
Post a Comment