All about Lenka (mini interview)

Από τη Σχολή Καλών Τεχνών και την Ηθοποιία, γιατί διάλεξες… τη μουσική;

Ήμουν εθισμένη στο να τραγουδάω, απλώς μου πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσω ότι αυτή ήταν η κλίση μου. Η μουσική είναι ο τέλειος τρόπος για να ενσωματώσω όλες μου τις δημιουργικές αγάπες.

Ζωγραφίζεις ακόμη;

Ναι. Κάνω πίνακες και video art. Συχνά για να ταιριάζουν με τα τραγούδια μου.

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου;
Ουσιαστικά κάνω pop, αλλά δεν είναι τελείως mainstream. Θα ήθελα τα τραγούδια μου να είναι πέρα από μουσικά στυλ και σύνορα.

Γιατί μετακόμισες στο LΑ;

Ήταν ευτυχές ατύχημα και μέρος της περιπλάνησής μου, όχι προσχεδιασμένο.

Δεν θα μπορούσες να ακολουθήσεις την καριέρα σου από την Αυστραλία;

Θα μπορούσα να κάνω μουσική οπουδήποτε και μου λείπει η Αυστραλία, αλλά ξέρεις, κάτι συνέβη και οι άνθρωποι στο LA ανταποκρίθηκαν αμέσως σε αυτό που έκανα!

Και γιατί όχι κάποια άλλη μητρόπολη, όπως π.χ. το Λονδίνο; Πολλοί συμπατριώτες σου ζουν εκεί, από τον Nick Cave ως τη Natalie Imbruglia.

Και ο αδελφός μου ζει επίσης εκεί! Το επισκέπτομαι συχνά, αλλά για κάποιο λόγο το βρίσκω λίγο καταθλιπτικό.

Ποιους άλλους Αυστραλούς καλλιτέχνες θαυμάζεις; Εκτός από τους Decoder Ring φυσικά! (σημ. η Lenka έπαιζε στο group αυτό – που συνίσταται να ακούσετε και είναι πολύ πιο φευγάτο από την sunny pop της σήμερα)

Μ’ αρέσουν οι New Buffalo, Sam Sparro, Gotye, Architecture in Helsinki και πολλοί άλλοι.

Πρόσφατα συνεργάστηκες με μια μπάντα από τη χώρα μας, τους Matisse σε ένα κομμάτι τους. Πώς προέκυψε;

Δεν έχω ιδέα πώς έμαθαν για μένα, αλλά χαίρομαι πολύ που συνεργαστήκαμε! Μια καλλιτεχνική συνεργασία ανάμεσα σε δυο καλλιτέχνες από τις δυο άκρες του κόσμου, είναι η cool πλευρά της παγκοσμιοποίησης.

Τι μουσική σ’ αρέσει να ακούς όταν είσαι σε good και τι όταν είσαι σε shitty mood;

Beatles ή Shins όταν είμαι σε good mood, Nick Drake όταν είμαι χάλια.

Ποιες είναι οι επιρροές σου στη ζωή και την τέχνη;

Η φύση, τα παραμύθια, οι Beatles, τα παιδιά, η Bjork, τα φιλμ των 60’s, η τέχνη και η δεξιοτεχνία, οι μελωδίες.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό SONIK