Θολώνωντας το ποτάμι (ήδη απ' την "Πρώτη Φορά")

Θα ήθελα να θυμίσω εκείνο το περιστατικό με το "πρωτότυπο" και καλά,  διαφημιστικό σποτ του Ποταμιού. Που ηταν κλεμμένο από ένα πετυχημένο του Ομπάμα. [Μου είχε κάνει τη χείριστη εντύπωση όταν είχε πέσει στην αντίληψη όλων μας, αλλά έχασα όλα όσα είχα γράψει ας όψεται το χαζοφέησμπουκ].
Κι αυτό γιατί, είναι νομίζω απόλυτα χαρακτηριστικό του "νέου αέρα" που πνέει στις όχθες του ποταμιού και στο μυαλό του Σταύρου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν με απασχολεί τόσο το αν τα βίντεο ήταν ή όχι σεξιστικά, ούτε το ότι διαφημίζουν υποτίθεται έναν πολιτικό χώρο χωρίς να διαφημίζουν ούτε μια πολιτική ιδέα-διακύρηξη. Με απασχολεί το ότι αποκαλύπτουν για τον ίδιο τον Σταύρο και την "ομάδα των σόσιαλ μίντια του κόμματος" η οποία μας έλεγαν ότι τα επιμελήθηκε, μια πολύ συγκεκριμένη και γελοία νοοτροπία του παρελθόντος, που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι των πιθανών ψηφοφόρων τους οφείλουν να έχουν υπόψη και να θεωρούν δεδομένη από το συγκεκριμένο αυτοσχεδιαστικό κόμμα του σωλήνα.

Υπόθεση Χαϊκάλη | Oι δηλώσεις για χρηματισμό του Ποταμιού και εμπλοκή της Τράπεζας Πειραιώς που "κατεβηκαν" από το Ίντερνετ

Το παρακάτω κείμενο είναι αυτούσια δημοσίευση της Ειρήνης Κωστάκη από το vouliwatch.gr. Και η δημοσίευση έχιε κατέβει πλέον, για άγνωστους λόγους, όμως όσα καταγράφηκαν εκεί, μπορούν να ανασυρθούν χάρη στο Google cache.

Η Λέσχη Κατασκόπων του 21ου αιώνα παρουσιάζει

Στις αρχές του 1977 δύο φοιτητές της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΕΜΠ παρουσιάζουν δημόσια (σε ένα από τα τελευταία μαθήματα των σπουδών τους που λέγεται «διάλεξη») το θέμα «Πολεοδομία και Δημόσια Τάξη, Αθήνα Οχυρωμένη Πόλη». 
 
Είναι μια διάλεξη που θα προκαλέσει σκάνδαλο στη γενικά «αριστερή» (από άποψη φοιτητών και κατώτερου διδακτικού προσωπικού) σχόλη, σκάνδαλο του οποίου ο απόηχος θα αιωρείται για χρόνια στο περιβάλλον των ριζοσπαστικών φοιτητικών κύκλων του ΕΜΠ.
Οι δύο φοιτητές - που η πολιτική ταξινόμηση θα τους τοποθετήσει στην κατηγορία των καταστασιακών - μιλούν για ένα θέμα ταμπού, που ακόμα και η άκρα Αριστερά της εποχής δεν ήξερε, δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να ακουμπήσει: την σχέση της πολεοδομίας με την δημόσια τάξη, αλλά και την επανάσταση. Μιλούν για το «ιερό» Ιπποδάμειο σύστημα, αλλά και την «ανίερη» εξέγερση τον Δεκέμβρη του '44. Και μιλούν τεκμηριωμένα....

Δημοσιογραφία αλά ελληνικά

Στην Ελλάδα ντρεπόμουν να λέω ότι είμαι δημοσιογράφος.
Στον κινηματογράφο ή στο θέατρο (για άλλα θεάματα τύπου ρόκουέιβ δε συζητάμε, η συμπεριφορά που εισέπραττες ήταν σα να περιμένεις να σου δοθεί χάρη από τον αυτοκράτορα) με κοιταζαν στα δόντια έτσι και τολμούσα να κάνω χρήση της ατέλειάς μου λες και μου έκαναν χάρη - συχνά, το ύφος τους πρόδιδε την αντιμετώπιση "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι". 

Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, και σε χώρες του πλανήτη από Ευρώπη μέχρι Ασία, όποτε συνέβη να επιδέιξω δημοσιογραφική ταυτότητα για να μπω οπουδήποτε, όπως λόγου χάρη σε ένα Μουσείο, μου ζητούσαν απλά να υπογράψω σχετικά με το έντυπο για το οποίο θέλω να καλύψω δημοσιογραφικά την έκθεση (έκθεση μόνιμη ή όχι, αδιάφορο) και να δώσω ένα mail ή κάποιο άλλο στοιχείο -τηλέφωνο κ.ο.κ. για να μπορούν να με με ενημερώνουν. Απλά, καθαρά και ντόμπρα πράγματα.

Η διαφορά για τις παράλληλες αυτά σύμπαντα της ελληνικής κολομβιας με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, είναι αυτή η είδηση. Στη χώρα του "γιατί όχι", κανείς δεν ντρέπεται και κανείς δεν παραιτείται.

Ένα κείμενο του Νίκου Ρωμανού από το 2013

"Ποτέ ξανά δούλοι, ποτέ ξανά με χαμηλωμένα βλέμματα, ποτέ ξανά μόνοι. Για πάντα στην απέντι όχθη, για πάντα εξεγερμένοι και βέβηλοι, για πάντα στο μονοπάτι των ελεύθερων ανθρώπων. Για πάντα, μ’ ακούς;"


Το κείμενο που παρατίθεται, το έχει γράψει ο Νίκος Ρωμανός το Νοέμβριο του 2013, σε ηλικία 20 ετών.

                                     Με τελικό προορισμό τους εσωτερικούς μας δαίμονες

Βιβλίο Θρησκευτικών Τρίτης Δημοτικού. Ελλάδα 2014

Κολάζ / Collage

Σκουπίδια

Οι Βέλγοι έχουν επινοήσει ένα σύστημα εξαιρετικά αποδοτικό για την συγκομιδή των απορριμάτων τους. Καθώς ένα μεγάλο μέρος του κόστους ανακύκλωσης έχει να κάνει με τη διαλογή των σκουπιδιών, σκέφτηκαν να "αναθέσουν" υποχρεωτικά, στον ρυπαίνοντα -εσένα κι εμένα δηλαδή- αυτή την εργασία.
Έτσι, ξεχωρίζεις τα σκουπίδια σου πριν τα κατεβάσεις στο δρόμο να τα πα΄ρει το σκουπιδιάρικο, εσύ. Υποχρεωτικά (αλλιώς πέφτει πρόστιμο της τάξης των 200-300 ευρώ) και ως εξής:
σε κίτρινη σακούλα τα χαρτιά (περιοδικά κλπ) , σε μπλε τα πλαστικά και τσίγκο (κουτάκια μπίρας, συσκευασίες πλαστικές κλπ) και σε λευκή σακούλα τα ανακυκλώσιμα (υπολλείματα τροφής, βρώμικο χαρτί - χαρτοπετσέτες, χαρτί ποπού you get the point κλπ).
Επιπλέον, τα σκουπίδια δεν τα κατεβάζεις στο δρόμο όποτε σου καπνίσει, αλλά συγκεκριμένες μέρες κύριέ μου.
Στην παραπάνω οθόνη, βλέπετε την σελίδα που βρίσκεις στο Ίντερνετ, δίνοντας τη διεύθυνσή σου, όπου σε πληροφορεί ημερολογιακά ποιες μέρες ακριβώς περνάει το σκουπιδιάρικο από το δρόμο σου (εμένα ας πούμε όπως βλέπετε, περνάει κάθε Τρίτη και Πέμπτη) και τι συλλέγει αυτές τις μέρες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, συλλέγει κάθε φορά τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια (λευκή σακούλα - κομπόστ, τροφές κλπ, αυτά που βρωμάνε δηλαδή) και εναλλάξ, μαζί με αυτά παίρνει πότε τις μπλε σακούλες (πλαστικά) και πότε τις κίτρινες (χαρτικά).
Για το γυαλί τώρα... ααα, για το γυαλί υπάρχουν ειδικοί κάδοι που τα πηγαίνεις μόνος σου άνθρωπέ μου, όποτε θέλεις. Και ξέρεις... είναι άλλος ο κάδος για το διάφανο και άλλος ο κάδος για το χρωματιστό γυαλί... Είπες τίποτα;

Rui Palha street photography

Portuguese photographer Rui Palha, I discovered recently and really love his work.