Θα ήθελα να θυμίσω εκείνο το περιστατικό με το "πρωτότυπο" και καλά, διαφημιστικό σποτ του Ποταμιού. Που ηταν κλεμμένο από ένα πετυχημένο του Ομπάμα. [Μου είχε κάνει τη χείριστη εντύπωση όταν είχε πέσει στην αντίληψη όλων μας, αλλά έχασα όλα όσα είχα γράψει ας όψεται το χαζοφέησμπουκ].
Κι αυτό γιατί, είναι νομίζω απόλυτα χαρακτηριστικό του "νέου αέρα" που πνέει στις όχθες του ποταμιού και στο μυαλό του Σταύρου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν με απασχολεί τόσο το αν τα βίντεο ήταν ή όχι σεξιστικά, ούτε το ότι διαφημίζουν υποτίθεται έναν πολιτικό χώρο χωρίς να διαφημίζουν ούτε μια πολιτική ιδέα-διακύρηξη. Με απασχολεί το ότι αποκαλύπτουν για τον ίδιο τον Σταύρο και την "ομάδα των σόσιαλ μίντια του κόμματος" η οποία μας έλεγαν ότι τα επιμελήθηκε, μια πολύ συγκεκριμένη και γελοία νοοτροπία του παρελθόντος, που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι των πιθανών ψηφοφόρων τους οφείλουν να έχουν υπόψη και να θεωρούν δεδομένη από το συγκεκριμένο αυτοσχεδιαστικό κόμμα του σωλήνα.
Αυτού του είδους τον "δανεισμό" / ασύστολο πλαγιαρισμό τον έκαναν στα περιοδικά λάιφστάιλ των '80s-'90s (την ίδια δηλ. εποχή που κι ο Σταύρος διακονούσε το επάγγελμα). Έκλεβαν τις ιδέες όχι μόνο των art director ή των φωτογράφων αλλά και ολόκληρων φωτογραφικών παραγωγών , εξωφύλλων κ.λπ. ανερυθρίαστα. Ήταν ο λόγος που μια σειρά διάσημων φωτογράφων όπως ο David LaChapelle, είχαν απαγορέψει στα πρακτορεία τους να πουλούν φωτογραφίες τους στην Ελλάδα - ακόμα θυμάμαι τον Σάκη Ρουβά να ποζάρει σε κάποιο εξώφυλλο γυμνός με έναν δυναμίτη να του κρύβει τα γεννητικά όργανα (και το οποίο αποτελούσε ορίτζιναλ φωτογραφία του Λα Σαπέλ με τον ¨Εμινεμ). Οι διευθυντάδες στα εγχώρια έντυπα είχαν πάντα αρχείο με ξένα περιοδικά, αναλόγως το ποιο από αυτά κοπιάριζε ο καθένας αρχοντοχωριάτης του λάιφστάιλ - ο κυρ Αντώνης ο τσέλιγκας, ο Πέτρος από τα Φαρσάλα κ.ο.κ.
Το γεγονός ότι ο Σταύρος, σα γνήσιο τέκνο τους, κατέφυγε, άμα τη εμφανίσει του στο πολιτικό σκηνικό, σε ένα τόσο αδέξια φθηνό κολπάκι από τα παλιά, μαρτυράει πολλά.
Κατ΄αρχήν ότι "αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται". Έναν τρόπο ζειν και επιχειρείν, πιο παλιό κι απ' τις λάσπες. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο ίδιος όπως και όσοι άνθρωποι γνώρισα από το περιβάλλον του δεν είχαν ή δεν έχουν υπόψη τους τι διέπρατταν φτιάχνοντας αυτά τα βίντεο.
Δεύτερον, ότι σε μια λογική ευκολίας, θυσίασαν -επαναλαμβάνω, άμα τη εμφανίσει, με την πρώτη και ασκαρδαμυκτί- την ακεραιότητα και νεωτερικότητα την οποία υποτίθεται ότι κόμιζαν, για να βγούν από τη δύσκολη θέση, ετοιμάζοντας στα γρήγορα, και στα φθηνά, ένα έξυπνο -και πετυχημένο ήδη- σποτάκι.
Κανένα ρίσκο (η πρώτη τους πιθανόν σκέψη), κανένα brain storming (και συνεπώς κανένα έξοδο και καμία συλλογική διαδικασία), κανένας κόπος (σοφόν το σαφές). Και καμία ντροπή.
Το τελευταίο, διότι πριν απ' όλα, είτε δεν σκέφτηκαν είτε αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι απευθύνονταν σε έναν κόσμο (τάρκετ γκρουπ ίσως το λένε μεταξύ τους πλέον, αφού ως τέτοιο το αντιμετώπισαν) που διάολε ΚΑΙ από ίντερνετ και σόσιαλ μίντια σκάμπαζε, ΚΑΙ από διεθνή μέσα ενημερώνεται ΚΑΙ άποψη διαθέτει.
Όλους αυτούς, σας/μας αντιμετώπισαν σαν ηλίθιους. Προκαταβολικά. Ότι δεν θα το καταλαβαίναμε. Στη λογική του ότι "'νταξ' μωρέ, θα κερδίσουμε τις εντυπώσεις και κανείς δεν θα ασχοληθεί. Ποιος θα το θυμάται αύριο; Ή ποιος θυμάται χτες τι έκανε ο Ομπάμα; Και ποιος θα τους ακούσει όσους το μυριστούν στο φινάλε; Η μισή Ελλάδα δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει cash card, με το ίντερνετ θα ασχοληθούν;". Και αν δεν κάνω λάθος αυτή είναι εν ολίγοις η ίδια λογική που μας έφερε εδώ που μας έφερε τέλος πάντων.
Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, αυτούς τους νέους, υποψιασμένους ανθρώπους που θεώρησε a priori ηλίθιους ή ανεπαρκείς να αντιληφθούν τη χοντράδα του, επικαλούταν διαρκώς ο Σταύρος και αυτούς επικαλείται ακόμη, ασχέτως από το αν πλαισιώνεται από αποπαίδια της πολιτικής και φλαμπουροκουβαλίστρες.
Εν κατακλείδι, διότι και πολύ ασχολήθηκα πάλι, ουδέποτε υπήρξε μια δημόσια συγνώμη περί της καταφανούς κλοπής και ουδέποτε αισθάνθηκε ως επικεφαλής, ο "επικοινωνιακός" αυτός άνθρωπος, που κουνάει το δάκτυλο στις παρωχημένες πρακτικές των πολιτευτών του παρελθόντος (όταν δεν τους ενσωματώνει στους μικροκομματικούς του αυτοσχεδιασμούς) να προβεί σε κάποιου είδους δήλωση. Μια γαργάρα, βαθειά και απνευστί, και μια παραίτησή του στη βουβή ελεητική λήθη (ψιχαλίζει, δεν μας φτύνουν), ήταν το αποτέλεσμα που αποδεικνύει ότι "όταν είσαι μικρός απέναντι σε κάτι 'μικρό', θα είσαι ακόμη μικρότερος απέναντι σε κάτι μεγαλύτερο".
Το αυθεντικό σποτάκι του Ομπάμα με πρωταγωνίστρια τη Lena Dunham (!)
Κι αυτό γιατί, είναι νομίζω απόλυτα χαρακτηριστικό του "νέου αέρα" που πνέει στις όχθες του ποταμιού και στο μυαλό του Σταύρου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν με απασχολεί τόσο το αν τα βίντεο ήταν ή όχι σεξιστικά, ούτε το ότι διαφημίζουν υποτίθεται έναν πολιτικό χώρο χωρίς να διαφημίζουν ούτε μια πολιτική ιδέα-διακύρηξη. Με απασχολεί το ότι αποκαλύπτουν για τον ίδιο τον Σταύρο και την "ομάδα των σόσιαλ μίντια του κόμματος" η οποία μας έλεγαν ότι τα επιμελήθηκε, μια πολύ συγκεκριμένη και γελοία νοοτροπία του παρελθόντος, που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι των πιθανών ψηφοφόρων τους οφείλουν να έχουν υπόψη και να θεωρούν δεδομένη από το συγκεκριμένο αυτοσχεδιαστικό κόμμα του σωλήνα.
Αυτού του είδους τον "δανεισμό" / ασύστολο πλαγιαρισμό τον έκαναν στα περιοδικά λάιφστάιλ των '80s-'90s (την ίδια δηλ. εποχή που κι ο Σταύρος διακονούσε το επάγγελμα). Έκλεβαν τις ιδέες όχι μόνο των art director ή των φωτογράφων αλλά και ολόκληρων φωτογραφικών παραγωγών , εξωφύλλων κ.λπ. ανερυθρίαστα. Ήταν ο λόγος που μια σειρά διάσημων φωτογράφων όπως ο David LaChapelle, είχαν απαγορέψει στα πρακτορεία τους να πουλούν φωτογραφίες τους στην Ελλάδα - ακόμα θυμάμαι τον Σάκη Ρουβά να ποζάρει σε κάποιο εξώφυλλο γυμνός με έναν δυναμίτη να του κρύβει τα γεννητικά όργανα (και το οποίο αποτελούσε ορίτζιναλ φωτογραφία του Λα Σαπέλ με τον ¨Εμινεμ). Οι διευθυντάδες στα εγχώρια έντυπα είχαν πάντα αρχείο με ξένα περιοδικά, αναλόγως το ποιο από αυτά κοπιάριζε ο καθένας αρχοντοχωριάτης του λάιφστάιλ - ο κυρ Αντώνης ο τσέλιγκας, ο Πέτρος από τα Φαρσάλα κ.ο.κ.
Το γεγονός ότι ο Σταύρος, σα γνήσιο τέκνο τους, κατέφυγε, άμα τη εμφανίσει του στο πολιτικό σκηνικό, σε ένα τόσο αδέξια φθηνό κολπάκι από τα παλιά, μαρτυράει πολλά.
Κατ΄αρχήν ότι "αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται". Έναν τρόπο ζειν και επιχειρείν, πιο παλιό κι απ' τις λάσπες. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο ίδιος όπως και όσοι άνθρωποι γνώρισα από το περιβάλλον του δεν είχαν ή δεν έχουν υπόψη τους τι διέπρατταν φτιάχνοντας αυτά τα βίντεο.
Δεύτερον, ότι σε μια λογική ευκολίας, θυσίασαν -επαναλαμβάνω, άμα τη εμφανίσει, με την πρώτη και ασκαρδαμυκτί- την ακεραιότητα και νεωτερικότητα την οποία υποτίθεται ότι κόμιζαν, για να βγούν από τη δύσκολη θέση, ετοιμάζοντας στα γρήγορα, και στα φθηνά, ένα έξυπνο -και πετυχημένο ήδη- σποτάκι.
Κανένα ρίσκο (η πρώτη τους πιθανόν σκέψη), κανένα brain storming (και συνεπώς κανένα έξοδο και καμία συλλογική διαδικασία), κανένας κόπος (σοφόν το σαφές). Και καμία ντροπή.
Το τελευταίο, διότι πριν απ' όλα, είτε δεν σκέφτηκαν είτε αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι απευθύνονταν σε έναν κόσμο (τάρκετ γκρουπ ίσως το λένε μεταξύ τους πλέον, αφού ως τέτοιο το αντιμετώπισαν) που διάολε ΚΑΙ από ίντερνετ και σόσιαλ μίντια σκάμπαζε, ΚΑΙ από διεθνή μέσα ενημερώνεται ΚΑΙ άποψη διαθέτει.
Όλους αυτούς, σας/μας αντιμετώπισαν σαν ηλίθιους. Προκαταβολικά. Ότι δεν θα το καταλαβαίναμε. Στη λογική του ότι "'νταξ' μωρέ, θα κερδίσουμε τις εντυπώσεις και κανείς δεν θα ασχοληθεί. Ποιος θα το θυμάται αύριο; Ή ποιος θυμάται χτες τι έκανε ο Ομπάμα; Και ποιος θα τους ακούσει όσους το μυριστούν στο φινάλε; Η μισή Ελλάδα δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει cash card, με το ίντερνετ θα ασχοληθούν;". Και αν δεν κάνω λάθος αυτή είναι εν ολίγοις η ίδια λογική που μας έφερε εδώ που μας έφερε τέλος πάντων.
Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, αυτούς τους νέους, υποψιασμένους ανθρώπους που θεώρησε a priori ηλίθιους ή ανεπαρκείς να αντιληφθούν τη χοντράδα του, επικαλούταν διαρκώς ο Σταύρος και αυτούς επικαλείται ακόμη, ασχέτως από το αν πλαισιώνεται από αποπαίδια της πολιτικής και φλαμπουροκουβαλίστρες.
Εν κατακλείδι, διότι και πολύ ασχολήθηκα πάλι, ουδέποτε υπήρξε μια δημόσια συγνώμη περί της καταφανούς κλοπής και ουδέποτε αισθάνθηκε ως επικεφαλής, ο "επικοινωνιακός" αυτός άνθρωπος, που κουνάει το δάκτυλο στις παρωχημένες πρακτικές των πολιτευτών του παρελθόντος (όταν δεν τους ενσωματώνει στους μικροκομματικούς του αυτοσχεδιασμούς) να προβεί σε κάποιου είδους δήλωση. Μια γαργάρα, βαθειά και απνευστί, και μια παραίτησή του στη βουβή ελεητική λήθη (ψιχαλίζει, δεν μας φτύνουν), ήταν το αποτέλεσμα που αποδεικνύει ότι "όταν είσαι μικρός απέναντι σε κάτι 'μικρό', θα είσαι ακόμη μικρότερος απέναντι σε κάτι μεγαλύτερο".
Το αυθεντικό σποτάκι του Ομπάμα με πρωταγωνίστρια τη Lena Dunham (!)
και παρακάτω, η lame (μτφ. "χωλή", ανέμπνευστη) κόπια του Σταύρου και της παρέας του. Με έκπληξη διαπιστώνει κανείς ότι ενώ το κορίτσι που πρωταγωνιστούσε στην "ελληνική βέρσιον" είναι πιο όμορφο από την Αμερικανίδα στο φιλμάκι του Ομπάμα, καταφέρνει με μια σειρά από άτυχες γκριμάτσες και μούτες να γίνει αν όχι απεχθής, σίγουρα λιγότερο συμπαθής και τρομακτικά fake, εκπέμποντας την εμφανή αγωνία του σκηνοθέτη/ δημιουργών προκειμένου να πείσουν για την περίφημη "πρώτη φορά"...
Posts
No comments:
Post a Comment