Plastic land

Εκτός από την πλαστικοποίηση στις συσκευασίες των προϊόντων και τις πλαστικές σακούλες που πληρώνουμε στα σούπερμάρκετ, τα τελευταία χρόνια σε μια άλλη οικονομικά ανθηρή "υπεραγορά", αυτή της αισθητικής πλαστικής χειρουργικής, συνάνθρωποί μας ξεπληρώνουν τις δικές τους "σακούλες", προχωρώντας σε αισθητικές βελτιώσεις του παρουσιαστικού τους.

Πιστοί στις παγκόσμιες επιταγές, οι Έλληνες άντρες μόλις πρόσφατα άρχισαν να ακολουθούν το παράδειγμα ορισμένων Ελληνίδων ηθοποιών που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μέσα από τον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο και γι' αυτό παρακολουθούμε άφωνοι την πεισματική τους άρνηση να γεράσουν (Νόνικα Γαληνέα, Ζωή Λάσκαρη, Μπέτυ Αρβανίτη, Μιμή Ντενίση). Το δημοσιοποιημένο ανδραγάθημα του Ηλία Ψινάκη που διοργάνωσε και press conference με χορηγό για να παρουσιάσει το lifting προσώπου του, αποτελεί ίσως, μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Και μπορεί στην περίπτωση του Ψινάκη, που στην ερώτηση του Νίκου Αλιάγα στο Μέγαρο "τι κάνεις;" δεν δίστασε να απαντήσει "τραβιέμαι", ο αυτοσαρκασμός να λειτουργεί ως φύλακας-άγγελος της αισθητικής, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για άλλους άντρες που "τραβιούνται" αντίστοιχα και το αισθητικό αποτέλεσμα της αισθητικής τους επέμβασης είναι αισθητικά άκρως αμφίβολο.
Ενέσεις κολλαγόνου - υποδόριες, που προσθέτουν στο ανθρώπινο πρόσωπο το κολλαγόνο που χάνεται με την ηλικία, μπότοξ μίνιμουμ διάρκειας 6 μηνών, που σταματούν το δέρμα από το να σχηματίζει ρυτίδες, κλωστή χρυσού που "γεμίζει" το λακάκι της ρυτίδας εξαφανίζοντάς τη και είναι το μόνο υλικό που δεν απορρίπτει ο ανθρώπινος οργανισμός… όσο προοδεύει η επιστήμη και οι επεμβάσεις γίνονται ευκολότερες, αποτελεσματικότερες και πιο ασφαλείς, τόσο θα εκπλησσόμαστε από τα όλοένα και πιο νεανικά πρόσωπα που θα μας περιστοιχίζουν.
Η πλαστική χειρουργική χρονολογείται από την αρχαία εποχή (οι Ρωμαίοι έκαναν διορθωτικές επεμβάσεις στα αυτιά των παλλακίδων τους, οι Ινδοί χρησιμοποιούσαν μεταμοσχεύσεις δέρματος από διαφορετικά σημεία του σώματος ήδη από το 800 π.Χ.), ποτέ όμως δεν γνώρισε τις δόξες που γνωρίζει στις μέρες μας. Όχι, ούτε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν και υπήρχε έντονη παγκόσμια ανάγκη για κάτι τέτοιο, ούτε στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν στην Αμερική ο πλαστικός χειρουργός Dr. John Peter Mettauer έκανε την πρώτη αισθητική επέμβαση στα 1827 με μια σειρά από ανατριχιαστικά εργαλεία που είχε σχεδιάσει ο ίδιος και που θα ζήλευαν ο Φρέντι Κρούγκερ, ο Φρανκεστάιν και ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης μαζί.
Όταν στην μεγαλύτερη παγκόσμια βιομηχανία του θεάματος, το Χόλιγουντ, κυκλοφορεί η φήμη πως ο πασιφανώς "ωραίος" Μπεν Άφλεκ έχει κάνει ρινοπλαστική και μάζεμα προγουλιού, περιστατικά σαν τα κατακριτέα άλλοτε lifting προσώπου του Ρομάν Πολάνσκι ή του ξανάνιωσα-και-έγινα-ροκ Τζόνι Χάλιντεϊ αποτελούν πταίσματα.
Και μπορεί κανείς να μη θυμάται πια πότε ο Γιάννης Πάριος έπαθε κάτι σαν μαγουλάδες και έπαψε να μοιάζει στον Γιάννη Πάριο, ή ένα έγχρωμο αγόρι και Τέως Βασιλιάς της Ποπ, ο Μάικλ Τζάκσον, άρχισε να παίρνει το χρώμα της ώχρας και η μύτη του να αποκτά μια τάση προς το υψιπετές (κάτι σαν σίκουελ του βιντεοκλίπ του για το Thriller), αλλά λίγη σημασία έχει πότε συντελείται μια μεταμόρφωση. Αυτό που μένει στη συλλογική μνήμη είναι "το πρόσωπο στην κοινωνία" που λέγαμε και στην αρχή και αυτό είναι κάτι που ως… φυσικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, φαίνεται να γνωρίζει καλά γι' αυτό και δεν δίστασε να δημοσιοποιήσει το lifting του, προλαμβάνοντας έτσι και τους όποιους επικριτές του.

Τι επιτρέπεται όμως και τι όχι; Το ζήτημα είναι τόσο υποκειμενικό όσο και το αποτέλεσμα. Ας πούμε ότι σε περιπτώσεις σαν του οδηγού της F1 Νίκι Λάουντα δεν τίθεται καν ερώτημα για το αν θα έπρεπε να κάνει βελτιωτικές επεμβάσεις στο πρόσωπό του μετά το τραγικό δυστύχημα που είχε στους αγώνες, ο άλλοτε όμορφος όμως Μίκι Ρουρκ ή ο Σιλβέστρος ο Σταλόνε, γιατί κατέληξαν να μοιάζουν με δυσκοίλια ιγκουάνα; Σύμφωνοι, ζούμε στην εποχή της εικόνας και μια εικόνα δεν ισοδυναμεί πλέον με χίλιες λέξεις, ισοδυναμεί με το παν. Από πότε όμως ένας άντρας ντρέπεται να γεράσει;