[She got mail]
Βιολέτα, χαίρε
Εδώ Μιχάλης από το STATUS. Δεν σου έγραψα στο φάτσαμπουκ, αλλά θεώρησα καλύτερο να επικοινωνήσω πρώτα με την Inner Ear για να κάνουμε αυτό το mini interview (ξέρεις για να μην έχουν κανονίσει και κάποιο άλλο σε άλλο περιοδικό ή μέσο και λοιπά τέτοια βαρετά).
Είχα ακούσει τη δουλειά σου νωρίτερα, από τότε που διέθετες το άλμπουμ σου Barock για free download στο Ίντερνετ μέσα από το προσωπικό σου site και είχα φιλοξενήσει μια μικρή παρουσίαση στο περιοδικό. Πιστεύω ότι αν βρισκόσουν σε άλλη χώρα, θα σε είχαμε μάθει νωρίτερα και θα είχες μεγαλύτερη προβολή από τα media. Ας είναι. Τελειώνω με το μπλα μπλα και προχωράω στις ερωτήσεις μου.
ΜΣ
[τις επόμενες μέρες, το κορίτσι με το ευφάνταστο όνομα, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις - και με το παραπάνω]. Μέρος της ακόλουθης συνέντευξης, δημοσιεύεται στο STATUS Iανουαρίου που κυκλοφορεί αύριο στα περίπτερα.
Σε είδα να παίζεις στο Σύνταγμα τις μέρες της οργής – θεωρείς ότι ένας καλλιτέχνης/δημιουργός, έχει επιπρόσθετο χρέος να παίρνει θέση στα καυτά ζητήματα της εποχής του;
Όχι. Δεν το πιστεύω αυτό. Ο καλλιτέχνης δεν είναι ένα φωτισμένο άτομο που πρέπει να οδηγεί τις μάζες, να έχει πολιτική θέση και άποψη για τα πάντα και να έχει κοινωνικό έργο. Αυτό μου ακούγεται κάπως τραβηγμένο και επικίνδυνο. Σα να λέμε πως ο καλλιτέχνης είναι αυτός που πρέπει να ακολουθήσουμε. Από εκέι και πέρα, ο κάθε άνθρωπος πράττει σύμφωναa με την ηθική του. αν θες να δράσεις δράσε. ως άτομο. η ασχολία του καθενός είναι άσχετη με το πόσο τον αφορούν και το πόσο εμπλέκεται στα κοινά.
Πώς σου προέκυψε το ψευδώνυμο Nalyssa Green? Τι σημαίνει;
Nalyssa ήταν το ψευδώνυμο μου από παλιά. Ξεκίνησε από κάποια παιχνίδια στο ίντερνετ που παίζαμε μικροί και έπειτα ήταν το όνομα του κάθε άβαταρ μου. Το μέηλ μου, το myspace, το facebook... Αυτόματα και αυθόρμητα έγινε και το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο. Το πράσινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα και πλέον και το καλλιτεχνικό μου επώνυμο.
Οι φίλοι/συνεργάτες σου, πώς σε φωνάζουν;
Οι περισότεροι φίλοι μου με φωνάζουν με το βαφτιστικό μου όνομα. Είναι αρκετοί όμως και αυτοί που με φωνάζουν Ναλύσσα, κυρίως αυτοί που με γνώρισαν μέσα από τη μουσική.
Πόσα μουσικά όργανα παίζεις;
Θέρεμιν, ακκορντεόν, πλήκτρα και κιθάρα. Κατά βάση όμως είμαι τραγουδίστρια. Η φωνή μου είναι το βασικό μου μέσο έκφρασης, αυτό που χειρίζομαι πιο εύκολα και πιο καλά από όλα.
Σε έχουν αποκαλέσει “theremin girl”. Πώς ήρθες σε επαφή με αυτό το όργανο; Από που το αγόρασες;
Σχεδόν τυχαία ανακάλυψα την ύπαρξη του. Και με το που το είδα και το άκουσα με γοήτευσε ολοκληρωτικά. Το αγόρασα (ευθύς αμέσως) από ένα γερμανικό μουσικό σάητ.
Πώς έμαθες να παίζεις;
Μόνη μου. Αυτό το όργανο για να το κατακτήσεις αφου κατανοήσεις τα βασικά, δηλαδή το πως λειτουργεί, είναι πολύ ελεύθερο στην τεχνική του, στο πως το παίζεις δηλαδή. Είναι θέμα εξάσκησης. Είναι ένα μαγικό όργανο. Πολύ δραματικό και υποβλητικό ως ήχος και απόλυτα εντυπωσιακό ως προς το πως παίζεται μιας και είναι το μόνο όργανο το οποίο δεν αγγίζεις για να βγάλει ήχο..
Θα μου περιγράψεις με λίγες λέξεις τη μουσική σου;
Εσωτερική, γήινη, αστική με τάσεις φυγής, λίγο παραμυθένια με μια πολύ μικρή δόση ψυχεδέλειας.
Ποιοι καλλιτέχνες – όχι μόνο μουσικούς, θα δήλωνες ως επιρροές σου;
Καλλιτεχνικώς αγαπώ τους: the Beatles, Fionna Apple, Johnny Cash, Pj Harvey, Wes Anderson, Sofia coppola, Tom Robins, Βίκυ Μοσχολιού, Κώστα Καρυωτάκη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Yan van Eyck κτλ
Γράφεις στίχους και μουσικές. Πώς συνθέτεις συνήθως;
Παλαιότερα έγραφα στίχους που αργότερα μελοποιούσα. Πλέον αυτά τα δύο γίνονται κάπως ταυτόχρονα. Ξεκινάω να παίζω μια μελωδία και αρχίζω να τραγουδάω πάνω της σκέψεις μου.
Σε ποιο όργανο;
Τα περισσότερα μου τραγούδια τα γράφω στην κιθάρα. Αυτό το όργανο είναι το ιδανικό για να το πάρεις αγκαλιά και να το αφήσεις να είναι η βάση στο να τραγουδίσεις από πάνω.
Ενορχηστρώνεις η ίδια;
Ναι. Οι ενορχηστρώσεις μου είναι πάντα πολύ λιτές με στόχο να φέρουν στο προσκήνιο την ουσία, το σκελετό του τραγουδιού που είναι η μελωδία της φωνής.
Στις φωτογραφίες σου, ποζάρεις πάντα με φόντο ψάρια – γιατί;
Έχω μια εικαστική εμμονή με τη φιγούρα-αρχέτυπο του ψαριού. Είναι ένα κόλλημα που με ακολουθεί από πολύ παλιά. Έχω μια υπαρξιακή θεωρία μέσα στο νου κατά την οποία η ψυχή είναι μια τσιπούρα που πετάει μέσα στο νερό ανέμελη, απλή, εναρμονισμένη με το σύνολο, με λίγα λόγια ελεύθερη. Το ψάρι ως σύμβολο είναι κατά κάποιο τρόπο η υπογραφή μου.
Σου αρέσει το νερό; Η ψαρόσουπα;!
Μου αρέσει το νερό. Σα σύμβολο το περιμένω να πέσει άφθονο και να μας εξαγνίσει. Ένα λυτρωτικό τσουνάμι. Ένα κύμα που θα διαλύσει μα παράλληλα θα ποτίσει. Για να ανθίσει πιο σύντομα το αύριο. Σε όλα αυτά μπορεί να φαντάζει περιττό να το προσθέσω, μα εγώ θα το κάνω: πεθαίνω για ψαρόσουπες. οι οποίες-μιας και αναφέρουμε εξαγνισμούς και τέτοια-βρίσκω πως έχουν μια μαγική ιδιότητα να ηρεμούν την πληγωμένη ψυχή, και γι αυτό δεν είναι τυχαίο που τις σερβίρουμε στις κηδείες.
Το θέμα στο remastering και στην επανακυκλοφορία είναι το ότι το Barock υπάρχει πλέον και σε βινύλιο. Αυτό είναι ο στόχος, η ευτυχία. Ο αναλογικός ήχος του βινυλίου κάνει την ακρόαση μια τελείως διαφορετική και πολύ πιο έντονη εμπειρία. Και επειδή είμαι και λάτρης της ομορφιάς, το Barock έπρεπε να κυκλοφορήσει σε βινύλιο γιατί έγινε ένα από τα πιο όμορφα αντικείμενα που έχω αντικρύσει-αγγίξει-μυρίσει-ακούσει ποτέ. Η επανακυκλοφορία του δίσκου μου σε βινύλιο εκτός των άλλων σήμανε και την αρχή της συνεργασίας μου με την πιο αγαπημένη μου εταιρία, την εταιρία που με κάνει λίγο να μη μισώ τη λέξη "εταιρία", την αξιολάτρευτη και πάντα παραγωγική Inner Ear.
Γιατί ονόμασες το άλμπουμ "Barock";
Το Barock είναι μια υβριδική λέξη που κατάγεται από τις λέξεις baroque και rock. Βρίσκω πως αυτός ο δίσκος έχει πολλά στοιχεία και από τις δύο αυτές έννοιες. Έχει μια υποβλητική ατμόσφαιρα, μια εμμονή με τη μελωδικότητα και μια παλιακή αίσθηση μεγαλοπρέπειας. Όλα αυτά όμως μέσα από ένα πρίσμα πιο σύγχρονο και σίγουρα πιο ροκ. Έχει αλητεία και μεγαλοπρέπεια. Μου θυμίζει ανάκτορα και καταγώγια. Γι αυτό τον έβγαλα Barock.
Μουσικά μιλώντας, τι δεν θα έκανες ποτέ;
Λειτουργώ πάντα αυθόρμητα ακολουθώντας το ένστικτο μου. Δε θα έκανα ποτέ κάτι αντίθετο με αυτό που μου προτάσσει η εσωτερική μου φωνή.
Ποιο είναι το σημαντικότερο κοπλιμέντο που σου έχουν πει ποτέ σχετικά με τη μουσική σου;
Θα πω το πιο πρόσφατο: ότι όλος ο δίσκος ακούγεται από την αρχή ως το τέλος με απόλυτη ευχαρίστηση, χωρίς να θες να περάσεις κάποιο κομμάτι, και ότι αυτό συμβαίνει και όταν τον παίζω λάηβ.
Και το χειρότερο σχόλιο;
Ευτυχώς, τα άσχημα σχόλια πολύ σπάνια φτάνουν στα αυτιά του δημιουργού. Ένα σχόλιο που δε μου άρεσε καθόλου ήταν πως το εξώφυλλο του δίσκου μου θυμίζε σε κάποιον εξώφυλλο μέταλ συγκροτήματος!
Η νέα σου δουλειά αναμένεται την Άνοιξη του 2012. Τι διαφορετικό θα έχει από την πρώτη; Περιέγραψέ μας λίγο την επόμενη μέρα του Βarock…
Ο νέος μου δίσκος υποψιάζομαι πως θα είναι κάπως πιο δυναμικός από το Barock. Οι νέες μου συνθέσεις είναι ως επί το πλείστον πιο αισιόδοξες, πιο up-tempo. Στο νέο δίσκο θα έχουμε πιο πολλές ηλεκτρικές κιθάρες και τύμπανα.
Έχεις βρει τίτλο;
Τίτλο δεν έχω βρει ακόμα, αλλά όλο το κόνσεπτ του δίσκου, εικαστικώς, ηχητικώς, παραγωγικώς και συνολικά αισθητικώς θα κινείται γύρω από τη γνώση του ότι όλοι είμαστε εκκρίσεις γής με ρίζες βαθειά στο χώμα.
Go to:
Posts
No comments:
Post a Comment