Κωνσταντίνος Τζούμας: Άφραγκος αλλά ευτυχισμένος

[Απόσπασμα μιας πρωινής συζήτησης - "εκτός αέρα" , με αφορμή ένα θέμα του περιοδικού STATUS]

(...)
Για ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, το χρήμα με απέφευγε συστηματικά. Δεν έκανα κι εγώ τίποτα γι’ αυτό, κι έτσι πορευόμουν στην ερημία της Ύπαρξης, με χάρη. Με στροβιλισμούς, πιρουέτες και στην κόψη του ξυραφιού. Με αδιέξοδα υπαρξιακά, σταυροδρόμια με διλήμματα στις μητροπόλεις που μου άρεσε να συχνάζω – γιατί από τη μία υπήρχε η αφραγκία, αλλά από την άλλη υπήρχε και το γούστο για πλούσια και ελεύθερη ζωή, από πλευράς εμπειριών.

Κωνσταντίνος Τζούμας: "Συμμετέχω στην εκστρατεία διάσωσης των λευκών γυναικών"

«Το ελληνικό καλοκαίρι, με τους καύσωνες 40 βαθμών που με ακυρώνουν, επιστρατεύω το οριενταλίστικο ‘Ζεν’ που στα ελληνικά μεταφράζεται ‘Δεν’.
Δεν φοράω μαύρα. Δεν καταναλώνω αλκοόλ. Δεν μ’ αρέσει να ιδρώνω. Δεν δραστηριοποιούμαι. Δεν συμμετέχω σε έντονες συζητήσεις. Δεν θέλω να με πιάνουν. Δεν κολυμπάω καταμεσήμερο. Δεν μπορώ τα μαυροτσούκαλα. Επειδή όμως αυτή δεν είναι ζωή, πάω στη βόρεια Ευρώπη στους 18-22 βαθμούς, με τις δροσερές νύχτες και τις διάφανες επιδερμίδες. Τις λατρεύω. Συμμετέχω στην εκστρατεία διάσωσης των λευκών γυναικών. Ονειρεύομαι άυπνος τις λευκές νύχτες της Αγίας Πετρούπολης. Μα δε θα βραδιάσει, λοιπόν, ποτέ;»

Ένα σημείωμα για το STATUS Ιουλίου